p. 24. 1. 11. δ' ἂν προθώμεθα. Contra Bas. 2. et contra

– 1. 17. σαὶ γὰρ αι υποθ. ut in Βip. cf. Fisch. n. 21. p.40. · P. 25. 1. 5. σκώμματος δεῖσθαι ο σώκρατες τὰ λεγόμενα. 1.6. ταῦτα οὕτως κινδ. etc.

- 1. 8. τοσοῦτον, ὅσω ὁ μὲν τὰ αὐτοῦ.

- 1.9. καὶ δῆτα μοι τοῦτο τῆς etc. 1.11. ἀκινήτως.

– 1. 12. μᾶλλον, ἢ περὶ τῆ δαιδάλου.

- 1. 14. δοκεῖς συντροφᾶν manifesto. non συντρυφάν quod in Bas. 2.

1.15. sq. ἴδε γὰρ οὐκ ἂν omisso εί.

Ρ. 26. 1. 4. γε ἐμοῦ — ἔλλαττον

p.

1.4.

1.5. σύντεινε.

σοφότερος.

p.

- 1.8. ζῆνα μὲν τὸν σέρξαντα. Vide Fisch. n. 9. β.

43. Consentit ex parte cum codice Cornarii

contra reliquos.

1. 9. οὐκ ἐθέλειν cum Bas. 2. sed ἵνα γὰρ cum Bip. 1. 10. sq. ἐγὼ οὖν τούτῳ — ἔνθα καὶ αἰδώς ] Desunt haec Codici propter eiusdem vocabuli repetitionem. Desunt quoque Tubingensi.

1. 12. καὶ ἄλλα τοιαῦτα, sine πολλά.

1.14. sq. consentit codex cum Bipont. quod non vbique annoto, vbi contra alia subsidia apud Fischerum cum Bipont. facit, etsi id omnibûs in locis exploraui.

1.16. πρᾶγμα καὶ οὐκ αἰσχυν,

– 1. 17. οὐκ ἄρ ̓ ὀρθῶς cum Tub.

Ρ. 27. 1. 3. ἐπιπλέον.

– 1.4. οὐχ ἵνα.

– 1. 15. εἶπον ἂν ὃς ἂν etc. omisso ὅτι.

– 1. 16. ή οὐ etc.

Ρ. 28. 1. 2. ἵνα καὶ μελίτω καὶ λέγομεν μὴ καθ' ἡμᾶς ἀδι κεῖν, μηδὲ ἀσεβ.

1.15 - 17, οὐδέ γε κύνας vsque ad ΕΥΘ. Ναί]
desunt. Lacuna ob duplex vaì non in hoc de-
mum codice natą. Vide Fisch. pag. 46. n. 3.

1. 19. εὐθύφρων.

Ρ. 29. 1. 1. θεραπεία γε cum Tub. Sed statim lin. 2. contra eundem cum Bip. τινι ἔςαι.

1.3. εἰς τίνος ἔργον, non ἔργου. Sed postea recte.
1.4. ὑγείας.

1.7. ἡ οἰκοδόμοις γε που· ἡ εἰς οἰκίας.

1. 10. ἐπειδὴ τά γε θεῖα κάλλιςα φής.

1. 14. καλλά et sic rursus linea 17.

Ρ. 31. 1, 5. ὡς ἔχει.

από 1.9. τὰ κοινῇ τῶν.

1. 10. ἀπόλλυσιν et sic Fisch. sponte dedit.

1. 12, ὡς ante οὐ πρόθυμος deest etiam in hoc codi

ce, vt in Tub.

1.14. ἤδη ante παρὰ deest.

1.15. ἐκμεμαθήκειν.

. 1. 15. 59. τὸν ἐρῶντα τῶ ἐρωμένω cum Tubing. male.

- 1. 16. ἐκεῖνος ἐπάγη.

page. 1. 1. et 2. θείειν pro θύειν bis,

Ρ. 30. 1.4. ἡ ante οσιότης deest.

1.7. χαμαί ποτε πεσείται cum Bas. 2. contra Tub. - 1. 10. ἆρ ̓ οὖν οὐ τό γε ὀρθῶς. Vide Fisch. p. 50. n. 1.

1.11. αἰτεῖν εἴη ἄν.

- 1. 12. ἀλλὰ τί. Conf. Fisch. p. 51. n. 2.

-

– 1. 14. οὐ γάρ πω habet, et γ' post τεχνικὸν abest. - 1. 18. ἐμπορική; et ibidem: ἀλλ' οὐδὲν ἥδιον cum Tub. et Ficin.

Ρ.33. 1. 1. δὴ habet, vt Bipont. sed Θεοῖς τυγχάνει οὖσα cum Tub.

- 1.18. γε non habet post πολύ, plane vt Bipont. Sic statim quoque αἰσθάνη. cf. Fisch. p. 52. n. 4.

1.7. οὐκ οὖν.

1.8. ὁμολογοῦμενα

1.9. πάλιν σκεπτέον et antea ἔοικεν.

- 1.13. ἄλλος ante ανθρώπων deest. — ead. οὐκ ἀφετέος ἂν εἴη.

- 1.14. οἴδησθα.

– 1.15. ἐπιχειρήσας.

P. 35. 1. 1. ποιήσης.

– 1.4. νῦν σπεύδω που omisso γάρ.

– 1.10. καὶ μὴ καὶ τὸν ἄλλον.

ΤΕΛΟΣ ΕΥΘΥΦΡΟΝΟΣ] Desunt haec verba.

XIII.

Breviores Relationes.

De artium operibus ex Italia in Francogalliam ablatis praeter alios egit quoque Ios. Wismayr Ephem. der ital. Litt. für Deutschl. II. Iahrgang, I. Heft p. 77. Drittes Heft p. 331. Ibid. in secunda part. p. 218. narra. tur cessasse post Francogallorum abitum labores in effodiendis Herculan. et Pompeianis ruderibus, quia sumtibus pecunia deest.

Hispania recentius hos libros ad philologiam spectantes dedit (v. Litterature espagnole à la fin du XVIII. siécle, dans le Spectateur du Nord. Avril 1802. p. 10. as.).

Collection de los autores principales latinos, quibus PP. scholarum piarum adiecerunt commentarios philoll. geogrr. archaeologicos.

Tertia editio versionis hisp. operum Hippocratis a Piquerio factae, et Cornelii Nepotis a D, A. G. Zapata, secunda versionis Commentariorum Iulii Caesaris per D. Man. de Valbuena 1799.

Ensayo de traducciones, contiene la Germania, et Agricola, varios trazos de Tacito y de Salustio; con un discurso preliminar y una epistola à Tacito por Ioh. Maria de Fuentes y D. Diego Clemencin. 1800.

-

Institutiones oratorias del — M. Fab. Quintiliano, trad. y annot. segum la edicion de Rollin, por dos pro

fes. de retor. y poet. de los escuelas pias de Castilla, cnm lat. textu. 1800.

La Carta de Sappho a Phaon, trad. del frances en verso castellano por D. Fern. Osorio Calvache, 1799. 8. (Epistola spuria).

Bened. Mozzo de vetustissimis philosophis (Thalete et Pythagora) ab atheismi crimine vindicandis commentarius ad clar. virum Ant. Tavira, eccl. Salamanc. ill. episc. 1800. 4.

Scripturae cursivae, quae dicitur, graecae usus in Aegypto antiquus innotuit ex Schowii Charta papyracea musei Borgiani 1788. Nuper Akerbladus simillimae copticae scripturae specimen e saec. X. ad marg. Codicis homiliae Gregorii Naz. in cod. Paris. (olim Vatic.) invenit. Graeca adiecta sunt. V. Lettre de Mr. L. D. Akerblad à Silvestre de Sacy sur la découverte faite par lui de l'ecriture cursive copte, dans le Mag. ency clop. de Millin T. V. 7. An. n. 20. p. 491. ss. Ibidem p. 492. in nota Sacyus obseruat, se in explicatione no-、 bilissimi tituli trilinguis Raschidensis nondum multum proficere potuisse.

Constantinopoli nunc typis describitur Lexicon lin guarum turcicae, graecae, latinae, gallicae et persicae, auspiciis Selimi, 3. voll. fol. Sunt ibidem duo graeca typographea, sed non nisi ecclesiasticis libris describendis. v. Millin Mag. encyclop. T. VI. an. 7. p. 78.

Geographi Arab. nuper editi (The oriental Geography of Ebn Hakkal, an Arabian traveller of the X. century, translated from a mspt. in his own possession, collated with one preserved in the Library of Eton College by Sir Will. Ouseley Lond. 1800. 4.) doctam censuram instituit Silv. de Sacy in Millin Mag. encycl. T. VI. an 7. n. 21. p. 33 — 76. atque veterem geogr. suis obseruatis illustrauit.