Pagina-afbeeldingen
PDF
ePub

potuit, sivè potest, reservatione, et dccreto obsistentibus supradictis, cum plenitudine juris Canonici, ac omnibus juribus, et pertinentiis suis Antonio prædictis conferimus, ac de illis etiam providemus decernentes prout est irritum, et inane, si secus super hiis a quoquam quavis aucthoritate scienter, vel ignoranter attemptatum forsam est hactenus, vel imposterum contingerit attemptari, non obstantibus voluntate priori nra. prædictu, aliisque Apostolitis, ac in provincialibus, et sinodalibus Conciliis eddictis generalibus, vel specialibus constitucionibus, et ordinationibus contrariis quibuscumque; Aut si aliqui super promissionibus sibi faciendis de præstimoniis, seu præstimonialibus portionibus, aut huiusmodi specialibus, vel aliis beneficiis ecctiasticis. in illis partibus generales dictæ sedis, vel Legatorum eius litteras impetrarint etiam si per eas ad inhibitionem, reservationem, et decrettum vel alias quamodo libet sic processum, quas quidem litteras, et processus habit..... per easdem, ac inde sequitta quæcumque, necnon quascumque Gratias expectativas ac speciales, vel generales, etiam mentales reservationes, ac perpetuas, et temporales uniones annexiones, incorporationes, alias que suppressiones, extinctiones, applicationes, appropriationes, nominationes nominandi, providendi, uniendi, supprimendi, extinguendi, appropriandi, applicandi, ac alias facultates, litteras, Mandata, Gratias, et indulta quæcumque etiam cum promissionibus, ac aliis dispositionibus ex tunc pront cum vacarent, etè contra quibus vis etiam familiaribus continuis commen salibus nres. antiquis, ac descriptis, ac Sanctæ Romanæ Ecctiæ. Cardinalibus, et alis Personis, ac Ecctiis., et locis quibuscumque, ac eorum necnon Imperatoris, Regum, et aliorum Principum, ac Prælatorum, consideratione, instancia, intuitu, vel respectu, et ob augmentum cultus Divini ac favorem fidei, alias que quantuncumque urgentissimas, et iustissimas causas, ac per viam generalis Legis, et statuti perpetui, ac initi, et stipulati contractus, ac motu proprio, et excerta scientia, ac ex Apostolica potestatis plenitudine, et cum quibus vis irritavis, annulativis, cassativis, revocativis, præservativis, exceptivis, restitutivis, declarativis, Mentis

attestativis ac derogatoriarium derogatoriis, aliis que efficatioribus efficacissimis en insolitis clausulis ingenere, vel in specie, etiam nominatim de dictis præstimoniis, seu præsti monialibus portionibus, aut simplicibus, et servitoriis beneficiis, ac Archipresbiteratu per Nos, ac per dictam sedem quomodo libet hactenus concessa, ac deinceps concedenda illorum omnium tenoris præsentibus pro sufficienter expressis, ac de verbo ad verbum insertis; nec non modos, et formas ad in servandos pro in individuo servatis habentes ad præstimonia, seu præstimoniales portiones, aut simplicia, et servitoria beneficia ac Archipresbiteratum prædicta, volumus non extendi, sed nullum per hoc eis quo ad assequtionem præstimoniorum, sen præstimonialium portionum, aut beneficiorum aliorum præiudicium generari; seu si Episcopo Carthaginensi pro tempore existenti, vel quibus vir aliis communiter, vel divissim, ab eadem sit sede indultum, quod ad receptionem, vel provissionem alicuius minime teneantur et ad id compelli non possint per litteras Appostolicas non facientes plenam, et expressam, ac de verbo, ad verbum de indulto huiusmodi mentionem; Et quibustibet aliis Privilegiis, indulgentiis, ac litteris Apostolicis, generalibus, vel specialibus quorum cumque tenorum existant, perque præsentibus non expressa, vel totaliter non inserta, effectus eorum impedire, valeat, quomodolibet, vel diferri, et de quibus quorumque totis tenoribus de verbo ad verbum hobenda sic in nris. litteris mentio specialis. Nos enim cum Benedicto prædicto, ut duos Canonicatus, et duas Præbendas, sibi Collatos prædictos vigore præsentium recipere, et in simul quod devixerint retinere libere, et licite valeat constitutionibus, et ordinationibus Apostolicis, ceterisque contrariis nequaquam obstantibus auctoritate, et tenore prædictis de speciali dono gratiæ dispensamus; Proviso, quod de Archipresbiteratus, ac præstimonia, seu præstimoniales portiones, aut Simplicia, et suppressa servitoriæ beneficia, ac vnia, nec non Benedicto Collati Canonicatus, et Præbendæ huiusmodi debitis propterea non fraudentur obsequiis, et animarum Cura in dicto Archipresbiteratu nullatenus negligatur, sed illius, ac Præstimoniorum, seu præstimonialium portionum, aut

simplicium, et suppressrum seruitoriorum beneficiorum, ac vnitorum, et Benedicto collatorum Canonicatuum, et Præbendarum prædictorum congrue supportentur onera consueta; nulli ergo omnino hominum liceat hanc paginam nræ. absolutionis, suppressionis, extinctionis, erectionis, institutionis, vnionis, Annesionis, incorporationis, separationis, segregationis, applicationis, appropriationis, statuti, ordinationis, indulti, collationis, prouissionis, decretti, voluntatis, et dispensationis infringere, vel is ausa temerario contraire; Siquis autem hoc attemptare præsumpserit, indignationem Omnipotentis Dei, ac Beatorum Petri, et Pauli Apostolorum eius senoverit incursurum. Dat. Romæ apud Sactum Pettrum Anno Incarnationis Dominicæ Millessimo, quingentessimo, tricessimo tertio. Septimo Kalendas Maii, Pontificatus nostriis anno Decimo. Quo circa discretioni vræ., mandamus per Aposto. lica Scripta, quatenus vos, vel duo, aut unus vrum. per vos, vel alium, seu alios aucthoritate nra. faciatis pæeinsertas litteras, et in eis contenta, quæcumque plenum efectum sortiri, ac ab omnibus inviolabiliter observari, illis, que omnes, et singulos, quos comodolibet concernunt, pacifici frui, et gaudere; nec permittatis, quemquam contra illorum tenorem quomodolibet molestari, impediri, ant inquietari, contradictores quoslibet, et rebelles, etiam per quascumque, de quibus vobis placuerit, censuras, et poenas, ac alia iuris remedia, appellatione postposita, compencendo; invocato etiam ad hoc, si opus fuerit, auxilio brachii secularis, Non obstantibus omnibus supradictis; seu, si aliquibus communiter, vel divissim, a prædicta sit sede indultum, quod interdici, suspendi, vel escomunicari non possint, per litteras Appostolicas non facientes plenam, et expressam, ac de verbo ad verbum de indulto huiusmodi mentionem. Dat. Romæ apud Sanctum Petrum. Anno Incarnationis Dominicæ Millessimo, quingentessimo, tricessimo tertio. Septimo Kalendas Maii. Portificatus nri. Anno decimo. C. Nesnellis. -Ys. Moliar. R. Milansas. P. vel Fulgo. pro. Magris. Do. de Viterbo.F. D. Rivera pro computatore. =R. Salibus.= A. Cave. A. de Carboniano.

=

XIV

LORCA

(Tradiciones de mi patria.)

AL SEÑOR DON FRANCISCO DE P. CACERES PLA,

Gentilhombre de Su Majestad.

El interés que demuestras por cuanto á la historia de nuestra querida Lorca se refiere y tu invitación para que te mande unas cuartillns que acompañen el apéndice de la obra que editas, referente á PÉREZ DE HITA, inmortal autor de las Guerras civiles de Granada (debida á la pluma del erudito Sr. Acero), me mueven, aunque el último de los lorquinos, á complacerte y dedicarte este artículo. Poquísimo vale, pero sabrás avalorarlo tú, siquiera sea porque en el está escrito el nombre de Lorca y el de tu sincero amigo

J. M. CAMPOY.

Declinaba el sol, en una hermosa tarde de primavera, perdiéndose detrás de las enhiestas torres y derruídas murallas del antiguo castillo que corona mi patria. Tendida Lorca, como augusta matrona, en la falda oriental de la sierra, sobre el mullido lecho de variadas flores que á su alrededor forman los deliciosos jardines que la cercan, hunde sus pies

en las aguas cristalinas de su río, que, al besarles blandamente, se aleja murmurando un himno de amor y de ventura.

En la cima de las almenas que la sirven de dosel se perci. bían los dorados reflejos del sol, como si quisieran, antes de despedirse de la tierra, coronar con bella diadema de oro á la sultana de sus amores, mientras los últimos rayos de su luz, menos viva en las lejanas sierras del Oriente, parecían arrastrar un pesado manto negro, sobre cuyo sombrío fondo destacábanse estrellas de diamante, para con él velar el sueño de su ciudad querida.

Reclinado me hallaba sobre la eminencia que presentan, al extremo de la fortaleza de Lorca, los restos de su antiguo y morisco torreón del Homenaje, cuando me pareció percibir junto á mí un gemido, tan triste como el que en las horas de silencio produce el viento en el hueco de una tumba. Un movimiento instintivo hizo fijar mi vista al lado occidental de la torre, y una forma, vaporosa al principio, pero cuyos con tornos fueron precisándose á medida que con lentitud se me acercaba, dejaron dibujarse sobre el ya casi oscuro firmamento la figura de una esbelta dama, de majestuosa apostura y envuelta en amplio alquicel blanco. Aún no repuesto de la sorpresa que me causara tan bella como inesperada aparición, con voz dulcísima empezó á relatar el pasado de Lorca, obligándome á permanecer inmóvil y callado.

-Á tus pies, dice, contemplas la ciudad que te es tan querida; también yo, enamorada de ella, porque, como tuya, fué mi patria, vengo, hace siglos, todas las noches á llorar sobre estas ruinas sus desventuras, comunes con las mías. Esa ciudad, medio dormida ahora, oculta en el seno del olvido una brillante y larga historia. Deitanos poseyeron sus campos esmaltados de verdura, y el duro y feroz carácter de aquéllos se dulcificó con la suavidad del clima, con el murmullo misterioso y dulce de sus áuras y con la sonrisa que pinta la Naturaleza en sus extensas praderas.

Un día mercaderes extranjeros aportaron á las vecinas playas, y amigos primero y huéspedes dominantes al fin, dejan oir las cadenas que en su orgullo formaran en los

« VorigeDoorgaan »