Κεφ. ργ'. ̓́Αρκευθος.... Γάλλοι ἰουπικέλλουσον... Κεφ. ρι' (ριγ'). Αἰγείρου..... ἱστορεῖται δὲ ὅτι τὸ ἐξ αὐτῶν δάκρυον κατὰ τὸν Ηριδανὸν ποταμὸν καταχεόμε νον πήγνυται καὶ γίνεται τὸ καλούμενον ἤλεκτρον, ὑπ ̓ ἐνίων δὲ χρυσοφόρον..... Βιβλίον Β'. Κεφ. ια'. Κοχλίας χερσαῖος..... ἄριστος..... καὶ ὁ ἐν ταῖς κατὰ Λιγυρίαν ἄλπεσι πωματίας 1 καλούμενος..... Κεφ. ρι'. Καὶ τὸ καλούμενον δὲ κοῦρμι..... σκευάζε ται δὲ καὶ ἐκ πυρῶν τοιαῦτα πόματα, ὡς ἐν τῇ πρὸς ἑσπέραν Ἰβηρίᾳ καὶ Βρεττανίᾳ. Κεφ. ρνβ ́ (ρνγ'). Αρνόγλωσσον..... Γάλλοι ταρβηλοδάθιον 3. Κεφ. ση'. Αργεμώνη..... Γάλλοι κόρνα. Κεφ. σθ'. Τῆς ἀναγαλλίδος.... Γάλλοι σαπάνα..... Κεφ. σι'. Κισσός....... Γάλλοι σουβίτης. Κεφ. σια ́. Χελιδόνιον μέγα..... Γάλλοι θῶνα. Βιβλίον Γ ́. (Κεφ. ς'.) Ἔστι δέ τις καὶ τρίτη μακρὰ (ἀριστολοχία), 1. De πῶμα, couvercle. 2. Rac. celtique. Adelung, Mithrid., II, p. 55. 3. Sic C.; l'édit. d'Ald. et les ss. attribuent ce nom barbare aux Romains qui nommaient cette plante plantago minor, le plantin. 4. Ο. Γάλλοι κέρκερ, Δακοὶ τοῦρα. Les édit. Δακοὶ κερκεραφρών. Ch. 103. Le génévrier....., que les Galls [nomment iupicelluson].....1. Ch. 110 (113). Le peuplier noir..... On rapporte que de ces arbres, le long de l'Eridan, tombent des larmes qui, en se coagulant, forment ce qu'on appelle l'électre et quelquefois le chrysophore..... Livre II. Ch. 11. L'escargot terrestre.....; parmi les meilleurs se trouve celui des Alpes de Ligurie, qu'on appelle promatias. Ch. 110. Ce qu'on appelle curmi..... On fabrique aussi de pareilles boissons avec du blé, dans l'Ibérie occidentale, par exemple, et en Brettanie. Ch. 152 (153). L'arnoglosse (langue d'agneau);..... le tarbèlodathium des Galls. Ch. 208. L'argémone3....., appelée par les Galls corna. Ch. 209. L'anagallis*....., sapana chez les Galls..... Ch. 210. Le lierre....., que les Galls appellent subitès. Ch. 211. La grande chélidoine....., la thôna des Galls. Livre III. Ch. 6. Il y a encore une troisième [aristoloche] longue 1. Il serait intéressant de rechercher si ces mots se rattachent à des racines celtiques. ἥτις καὶ κληματῖτις καλεῖται..... Γάλλοι δὲ καλοῦσιν αὐτὴν θέξιμον..... . Κεφ. κε' (κη). [Περί Αψινθίου Σαντονίου.] Ἔστι δὲ καὶ τρίτον εἶδος ἀψινθίου, γεννώμενον ἐν τῇ κατὰ τὰς ̓́Αλπεις Γαλατία πλεῖστον, ὃ ἐπιχωρίως Σαντόνιον 2, ἐπωνύμως τῇ γεννώσῃ αὐτὸ Σαντονίδι 3 χώρᾳ· ἐοικὸς ἀψιν θίῳ, οὐ μὴν οὕτω γε ἔνσπερμον, ὑπόπικρον δὲ, καὶ δυνάμενον τὰ αὐτὰ τῷ σερίφῳ. Κεφ. κη' (λα). [Περί Στοιχάδος.] Στοιχὰς γεννᾶται μὲν ἐν ταῖς κατὰ Γαλατίαν 4 νήσοις, ἀντικρύ Μασσα λίας, καλουμέναις Στοιχάσιν, ὅθεν καὶ τὴν ἐπωνυμίαν ἔσχηκε..... Κεφ. λγ' (λς'). Γλήχων..... οἱ δὲ..... Γάλλοι ἄλβολον. Κεφ. να' (νη). [Περί Λιγυστικοῦ.] Λιγυστικὸν [οἱ δὲ πανάκειαν καλοῦσιν, οἱ δὲ πάνακες] φύεται μὲν πλεῖστον ἐν Λιγυρίᾳ, ὅθεν καὶ τὴν προσωνυμίαν ἔσχηκεν, ἐν τῷ καλουμένῳ Απεννίνῳ· ὄρος δέ ἐστιν ὁμοροῦν ταῖς Αλπεσιν ..... Ἱκανῶς δὲ εὐστόμαχόν ἐστιν· ὅθεν καὶ ἀντὶ πεπέρεως αὐτῷ χρῶνται οἱ ἐπιχώριοι, μίσγοντες τοῖς προσοψή μασι..... Κεφ. νγ' (ξ). [Περὶ Σεσέλεως μασσαλεωτικοῦ.] Σέσελι τὸ μασσαλεώτικον φύλλα ἔχει ἐοικότα μαράθρῳ, παχύ τερὰ δὲ, καὶ τὸν καυλὸν εὐερνέστερον ἔχει· ἔχει δὲ σκιά 1. G. μετά. 2. Sic Goupyl. e Plin.; Ald. et rell. Σαρδώνιον. 3. Ε Plin. Marcell. et Sarac. conjecerunt; vulg. Σαρδονίδι. 4. G. Γαλλίαν. 5. Plin., XXVII, 107 : « Stochas in insulis tantum ejusdem nominis gignitur..... ) 6. Plin., ΧΙΧ, 50 : « Ligusticum silvestre est in Liguriæ suæ montibus..... » qu'on appelle aussi clèmatite...........; les Galls l'appellent théximon. Ch. 25 (28). L'absinthe santonine1. Il y y a une troisième espèce d'absinthe qui naît en abondance dans la Galatie au delà des Alpes on l'appelle, dans la langue du pays santonion, du nom du pays qui la produit, la santonide; cette plante ressemble à l'absinthe, mais elle n'a pas autant de graines; elle est un peu amère et a les mêmes vertus que le sériphe2. Ch. 28 (31). La stoechade..... La stœchade croît dans les îles voisines de la Galatie, en face de Massalia, appelées Stoechades, d'où la plante a reçu son nom.....3. Ch. 33 (36). Le glèchon..... Les Galls l'appellent albolon..... Ch. 51 (58). Le ligystique5. Le ligystique, nommé aussi la panacée et le panace, pousse surtout dans la Ligurie, d'où son nom, dans ce qu'on appelle l'Appennin; c'est une montagne qui confine aux Alpes..... Il est bon pour l'estomac; aussi les indigènes en usent en guise de poivre et le mêlent à leurs mets......... Ch. 53 (60). Le séseli massaléotique. Le séseli massaléotique a les feuilles semblables à celles du fenouil, mais plus épaisses, la tige plus vigoureuse; 1. Artemisia santonica, Linn. Cf. Galien, Vertus des simples, VI, Pline, XXVII, 28: << Santonicum appellatur a Galliæ p. 804. διον ἀνήθῳ ὅμοιον, ἐφ ̓ οὗ ὁ καρπὸς ἐπιμήκης, γεγωνιωμένος, δριμύς, βιβρωσκόμενος ταχέως· ῥίζα μακρὰ, εὐώδης..... ..... Κεφ. δ' (ξα'). [Περὶ Σεσέλεως αιθιοπικοῦ.] Σπέρμα δὲ δριμύτερον δὲ καὶ εὐωδέστερον τοῦ μασ σαλεωτικοῦ..... ..... Κεφ. νε' (ξ6). [Περὶ Σεσέλεως πελοποννησιακοῦ.] ἔχει καυλὸν μείζονα τοῦ μασσαλεωτικοῦ..... Κεφ. οε (πβ). Ἱππομάραθρον..... Γάλλοι σιστράμεορ..... Κεφ. ρη' (ριη). Μελισσόφυλλον ὃ καλοῦσι..... Γάλλοι μερισειμόριον..... Κεφ. ριζ' (ρκζ'). Αρτεμισία..... Γάλλοι πονέμ..... Κεφ. ρκβ' (ρλβ'). Γναφάλιον, οἱ δὲ..... Γάλλοι γελα σονέν..... Βιβλίον Δ ́. Κεφ. ις'. Λειμώνιον οἱ δὲ..... Γάλλοι ἰουβαρούμ..... Κεφ. μβ'. Πεντάφυλλον οἱ δὲ..... Γάλλοι πεμπέδουλα..... Κεφ. ξθ'. Υοσκύαμος οἱ δὲ..... Γάλλοι βιλινουντία..... Κεφ. κα'. Στρύχνος κηπαῖος, οἱ δὲ..... Γάλλοι σκούβουλουμ...... Κεφ. π'. [Περὶ Σμίλακος.] Σμίλαξ, οἱ δὲ θύμαλον, Ρωμαῖοι δὲ τάξον καλοῦσι. Δένδρον ἐστὶ παραπλήσιον ἐλάτῃ τοῖς φύλλοις καὶ μεγέθει, ἐν Ἰταλίᾳ καὶ Ναρβωνία τῇ κατὰ τὴν Ἱσπανίαν φυόμενον. Τοῦ δὲ ἐν Ἰταλίᾳ γεννωμένου τὸν καρπὸν ὀρνίθια ἐσθίοντα πνίγεται· οἱ δὲ προσενεγκάμενοι διαρροίαις περιπίπτουσι. Τὸ δὲ ἐν τῇ |