Portuguese literature

Voorkant
Boosey and sons, 1823 - 405 pagina's

Vanuit het boek

Geselecteerde pagina's

Inhoudsopgave

Overige edities - Alles bekijken

Veelvoorkomende woorden en zinsdelen

Populaire passages

Pagina 161 - te respondiam As lembranças que na alma lhe moravam ; Que sempre ante seus olhos te traziam, Quando dos teus formosos se apartavam; De noite em doces sonhos que mentiam, De dia em pensamentos que voavam ; E quanto em fim cuidava, e quanto via,
Pagina 162 - Traziam-na os horríficos algozes Ante o Rei, já movido a piedade, Mas o povo com falsas e ferozes Razões à morte crua o persuade. Ella com tristes e piedosas vozes, Sabidas só da mágoa, e saudade Do seu príncipe, e filhos, que deixava, Que mais que a
Pagina 166 - Dura inquietação da alma, e da vida; Fonte de desampares, e adultérios ; Sagaz consumidora conhecida De fazendas, de Reinos, e de Impérios, Chamam-te illustre, chamam-te subida, Sendo digna de infames vitupérios : Chamam-te fama, e gloria soberana; Nomes com quem se o povo néscio engana.
Pagina 165 - settas, e vários tiros voam : Debaixo dos pés duros dos ardentes Cavallos, treme a terra, os valles soam : Espedaçam-se as lanças; e as frequentes Quedas co'as duras armas tudo atroam : Recrescem os imigos sobre a pouca Gente do fero Nuno, que os apouca.
Pagina 152 - Já no largo Oceano navegavam As inquietas ondas apartando; Os ventos brandamente respiravam, Das náos as velas côncavas inchando: Da branca escuma os mares se mostravam Cobertos, onde as proas vaõ cortando As marítimas aguas consagradas, Que do gado de Prótheo saõ cortadas.
Pagina 171 - por entre os ramos; Mas mais industriosas, que ligeiras, Pouco e pouco sorrindo, e gritos dando, Se deixam ir dos galgos alcançando De huma os cabellos de ouro o vento leva Correndo, e d'outra as faldas delicadas ; Accende-se o desejo, que se ceva Nas alvas
Pagina 160 - Entrava a formosíssima Maria Pelos paternaes paços sublimados; Lindo o gesto, mas fora de alegria, E seus olhos em lagrimas banhados: Os cabellos angélicos trazia Pelos ebúrneos hombros espalhados: Diante do pai ledo, que a agasalha, Estas palavras taes chorando espalha. Quantos povos a terra
Pagina 164 - lhe compadecem Que as costas dê, mas antes na espessura Das lanças se arremessa, que recrecem. Tal está o Cavalleiro, que a verdura Tinge co'o sangue alheio : alli perecem Alguns dos seus. Que o animo valente Perde a virtude contra tanta gente.
Pagina 152 - Por mares nunca d'antes navegados, Passaram ainda além da Taprobana : Que em perigos e guerras esforçados, Mais do que promettia a força humana. Entre gente remota edificaram Novo Reino, que tanto sublimaram : E também as memórias gloriosas
Pagina 162 - nas brutas feras, cuja mente Natura fez cruel de nascimento, E nas aves agrestes, que somente Nas rapinas aerias tem o intento, Com pequenas crianças vio a gente, Terem taõ piedoso sentimento, Como

Bibliografische gegevens