" " " " len onderneemen, 't geen, kwame het te mislukken, haren staat verflimmeren mogte; eindelyk kreegh ze van haren goeden Engel de fchets van een klein bedrogh op, daar niets in gewaaght wierd, zoo het tegenviel, en alles uit te waghten was, indien 't gelukte.. „Zy veinsde fchielyk ziek te worden, hield het bedde, en fpeelde de rol zoo wel, dat de Doctor 'er door misleid wierd, en haren toeftand gevaarlyk schatte. Men zou niet kunnen zeggen dat Severus 'er zeer over aangedaan was; niettemin hy » gelaftte haar met alle zorgvuldigheit op te paffen, en dat men niets fparen zoude 't geen tot haare herstelling dienen kon. -Laconia was geftadigh by haar, dogh is het niet te bepalen, of zulks uit ware, of " gemaakte genegenheit gefchiedde. Hoe 't ook zy, 't werkte nogtans meede in 't oogmerk van Eudofia; zy veinsde, op zekere dagh, uit een flaauwte te bekomen, terwyl Laconia naaft het bedde zat, zy riep haar meid, en vorderde Pen, Papier, en Inkt; dat gekomen zynde, schreef zy eenige regelen, en vroeg om een klein verlakt Koffertje, daar zy gewoon was haare Juweelen, en andere kleinigheden in te hebben, en floot 'er het papier in op, draaide vervolgens de Sleutel zeer zorgvuldig, als om het wel te fluiten; in der daad, om te bezorgen dat het niet volkoC5 men in Slot ware, en ligtelyk kon geo» pent worden. NU, zeize, zal ik gerust sterven, dewyl myn waarde Severus, als ik verfcheide ben, alles weten zal wat ik wenfte dat by wift. Zyt zoo goed Mevrouw, vervolgde "zy, tegens Laconia, die zeer oplettend toezagh, van mynen Man te zeggen, dat myn Teftament in dat Koffertje is. " Dit gezeght hebbende viel zy weder in ,, het bed, als zeer vermoeid van 't geen ze kwam te doen, en de andere verwagtte niets anders, als dat het in 't kort met haar gedaan zou zyn. " Een Vrouw in de omftandigheden van Laconia, moeft zekerlyk nieuwsgierig zyn na 't geen Eudofia gefchreeven had; dogh niet wetende hoe 'er agter te komen, buiten weten en hulp van Severus, gaf ze die ,, kennis, van 't geen zyn Vrouw gedaan en "gezeght had; waarop hy fchier alzoo ,, nieuwsgierig wierd als Laconia, en toen men meinde dat de Vrouw in flaap gevallen was, nam hy 't Koffertje uit het Kabinet, en deed het in zyn Boekekamer bren"gen, om te onderzoeken wat den inhoud van dat Papier mogt wezen. " " " EUDOSIA die zeer waakzaam was op alles, zagh wel wat 'er omging: dogh vol nadenken hoe het Papier van hun zoude ontfangen worden, bragt zy 't overige van den naght in zoo veel ontroeringen door "dat zy genoegfaam in zulken ftaat geraak te, als zy tot hier toe geveinst had in te weezen. SEVERUS bevond zich meede vol angftige_ongeruftheit, en kwellingen, na hy den Brief geleezen had, die ze aan hem fchreef, met de aanspraak in 't hoofd van altoos lieve Severus, en van den volgenden inhoud. INDIEN ik over Millioenen te befchik,,ken hadde, zoud gy myn' eenigen Erfgenaam zyn; maar al wat ik hebbe, al wat ik ben, is reets het uwe : alles, hebt „gy, behalven één' raad die ik U nogh te ,, geven hebbe, geduurende myn leven ?? " " " heb ik ze U uiet kunnen geven: myn de ,, waarde Egtgenoot, huwt met Laconia zoo dra het mogelyk is; geene var uw beide moet eene andere keuze doen; Wereld, gy weet het, heeft zeer luid ,, tegens haar uitgevaren, ik alleen heb ge„Zweegen. Die onderwerping, my als Vrouw voegende, geduurende myn leeven, wil ik ,, zelf niet afleggen in myn fterfuur: - 't is myn ecnige onderfteuning in deezen tyd, ,, te weten, dat ik wel, en getrouwelyk, al de plighten van den Staat daar ik toe » geroepen was, heb waargenoomen. - Vaar wel, myn altoos waarde Man. Uw tweede Huwelyk aangenamer zy als uw eerfte; dat zy, die al uw welluft geweeft is, het blyven moge, dat ze Ù, „ zoo volftandig minne als ik, en gy, met haar, gelukkiger moogt wezen, als met my, zyn de wenfchen van uwe ramp»,fpoedige " ༡༡ EUDOSIA. Hy heeft naderhand beleeden, het bovenstaande hondert malen te hebben over,,geleezen, en dat ieder woord hoe langs hoe meerder indruk op zyn ziel verkreegh; dat hy eindelyk in tederheit verfmeltende, met fchrik en afgryzen te rugge „Zagh: dat al het verrukkende van 't Ver,, ftand, en de Perfoon van Eudofia, zich ", tans op 't uitmuntendfte vertoonende, zyne ziele meerder getroffen was geworden door haare Deugd en ware Verdiensten als eertyds door haare bekoorlykheden; ,, geen wonder dat Laconia op 't ogenblik "walglyk en veragtelyk by hem wierd. " - Zich daar op herinnerende, hoe naby ,,hy was, om, voor altoos, dien onwaardeerbaren Schat te verliezen! Zulk een weergaloozen Vrouw in 't Graf te zien dalen! en, dat, zyne onwaardige behandeling, 'er de waarfchynelyke oorzaak van was! gevoelde hy zich aangezet door de woedendste vervoering tegens zich zelven, en tegens het voorwerp dat zulks veroorzaakt had. LACONIA, die zich verwonderde dat Severus niet te bedde kwam, ging na zyn Boekvertrek, en vond hem in groote ontroeringen; toen zy hem na de reede vroeg, zei hy haar koeltjes, zy was die, en Ver» Zogt zogt haar, te vertrekken. Zulk een be„handeling was ze niet gewoon, en niet in ftaat zynde om ze te verzwelgen, beantwoordde zy hem met fpitsvinnige bejege,,ningen, en hevige verwytingen, die alleen diende om Eudofias deugden in te helderder dagh te doen voorkomen: hy ma »tigde zich niet te min, en deed haar flegts uit zyn Kamer gaan, waar na hy, in zy" ne overwegingen voortging. " " » " Alles liep tans te famen, om hem zoo , geheel te rugh te doen komen als Eudofia het ooit konde wenfchen; en het denkbeeld van haar te zullen verliezen, ont,,nam hem, op eenmaal, al dien hoogmoed, en veranderde teffens de manieren, waar ,, meede hy eertyds haar behandeld had: --hy ging verfcheide malen aan haar Kamer,, deur, maar hoorende dat zy fcheen te flui„meren, ging hy zachtjes te rugh, en wilde niet binnen komen, voor hem gezeght , wierd, dat ze wakker was; toen vroeg hy, daar zy, » op 't tederfte, boe zy voer? kwynende op antwoordde, dat het genoe„gen van bem nogmaals te zien, haare kraghten zoo veel meer fcheen te verlevendigen als zy minder gedaght bad, dat haar zulks gebeuren zoude. " " " " " 611 Ach! riep hy uit, vervoert door die be,, tuiging, zoo myn byweezen Uberstellen kan, zal ik nooit weder van u gaan: Geloof me vervolgde hy, haare handen tederlyk drukD kende, myne waarde EUDOSIA, boe zeer " |