DE ENGELSCHE SPECTATRICE. dryf. ZEVENDE BOEK. An niets word zoo algemeen gefprooken, 't geen minder ver ftaan word, als, van de Ondankbaarbeit; dat verfoeielyke misieder beklaagt zich des wegens van anderen, en niemant erkent ze in zich zelven ; fchoon 'er weinige zyn, zelf onder de edelmoedigfte gemoederen in de Wereld, die niet fomtyds, door een onvermydelyke nootzakelykheit, gedwongen worden, om dingen te doen, welke hen den lafter dier ondeugd kunnen doen aanwfyven: waarheit is, dat geheel vry 'er van te zyn, niet geheel van ons zelven afhangt; de gevallen, tyds- en zaaks-omstandigheden, en den aandrang der Hartstogten, hebben 'er hunnen invloed op. Wy kunnen 'er zelf fchuldigh aan zyn, zonder te weten dat wy 't zyn: en onschuldigh, zonder dat de regel van ons gedragh 'er oorzaak van zy. Daar zyn geene vaftgeftelde regelen tot bepaling II Deel I. Stukje. A de van van het verschulde in de Dankbaarbeit, en de omschryving 'er van, is alzoo grooten geheim, als het vinden van den filofofifchen fteen. Deeze overweging is my opgekomen door een' Brief, tans op onze tafel leggende, en de Uitgever van deeze Maandelykfcbe Befcbouwingen, zegt my, dat hem dien, federt eenige dagen, is ter hand gefteld, door een Perfoon, die eerder een verfchynzel als eer levendigh menfch geleek: ik zal den Brief myne Lezers méededeelen, niet alleen om dat het een ftuk is van eenen zeer zonderlingen aart, maar ook, om dat hy gelegenheit gegeven heeft tot eenige opmerkingen, daar, mogelyk, geene van onze publycque Schryvers, tot nogh toe, op gevallen zyn, en, om dat hy dienen kan tot opheldering van denkbeelden, welken tans, verward en onduidelyk fchynen. AAN DE SPECTATRICE. 2 MEVROUWEN, of HEEREN, MEVROUW, of MYN HEER, ,'t Zy alleen, of een verknogt gezelfchap, vrouwelyk gelyk gy voorgeeft, of mannelyk, als uit de kragt en welfpreken. heit van uwe Schriften, na 't my voorkomt, ,,fchynt et blyken: - zoo 'er menfchelyké geneigtheit by uw plaats heeft, zult gy » aangedaan worden, over de omftandighe den, " " " " " den, welken deezen Brief inhoud. Weet dan, goede Spectatrices, zonder verdere ceremonien, dat ik, tot myn on< geluk, (dit blykt tot hier toe by den uitkomft) bekent wierd met een jonge Juffer, die alles bezit wat in een menfch aanbiddenswaardig kan genaamt worden. — te vergeefsch zoude ik tragten om Uw deeze Engel te befchryven, want geene woorden kunnen haar af beelden zoo als zy is. Ik moet egter tragten Uw een Schets 'er van te geven, en haare uitnemenheden als met de vinger aanwyzende, aan Uw overla ,, ten, om die denkbeelden tot in 't vol maakte toe voort te zetten. Haare oo gen. - Die harten roovers! fchynen met heure betoverende zachtheit onze wenfchen aan te moedigen, daar ze, terzel ver tyd, het ftoutfte hart met fchrik ver ,,vullen: haar Vel is van glansryker wit als de eerftgevallen Sneeuw, door 't welke, gelyk Shakespear zegt, het zuivere en geeftryk bloed, in en uit vloed, en 'er meer of minder blos op verwekt ;- ronds ,, om haren weergaloozen mond dartelen duizend minnegootjes en bevalligheden , geduurig, al lachende af en aan: def ,,tigheit, verfchoolen onder het uitzicht » van de tederfte onnozelheit, heeft haaren ,, zetel op het eerbaar weezen: " " " ,, hair, haare handen, haren hals, haar wel gevormde leeft, zouden ieder den verbaasden befchouwer verrukken; dogh iets is دو 'er in haaren zwier, daar de allerkragtigfte verbeelding zich niets van fchetzen kan, zonder het volmaakte beeld zelve, en zy,,ne bewegingen te zien: fpeeld zy "flegts met haren Waaier, of neemt zy Snuiftabak, of welke, en hoe geringe beweging ze ook make, met hare handen, of vingeren, altoos gaat die verzeld met ee,,ne uitfchitterende waardigheit, en vuld het geheele toneel daar zy zich bevind. Wat moet zy dan niet doen, als zy in den Dans volgens maat en toon, met gepafte ,, bewegingen, alle deftigheit en bevalligheit in houding en gelaat voordoed! دو " وو وو " " دو eens heb ik haar mogen opleiden: een ogenblik, ô! Goden! hoe dra hadden myn ,, gehoor de maat, en myne beenen de paffen verlooren! Myn ongeregelde houding, zou my, gewiffelyk, by al de aanwezende belachlyk hebben moeten maken waren niet alle oogen zoo vaft op myne ,, aanbiddelyke Dame geveft geweeft, dat ,, niemant my nazien konde: zy, niettemin zagh die alte wel, en wilde nooit we,, der met my danffen, dat my tot dodelyke kwelling ftrekte; maar dewyl ik, aan 't einde deezes, Uw een volkomen verhaal zal geven, van alles wat ik van deeze ondankbare fchoone heb moeten lyden moet ik in tuffchen voortgaan, met het befchryven van hare volmaaktheden: Zoo er nogh verrukkelyker bevalligheeden in de natuur zyn, als die in haare " " |