"

ten ook tot niets meer, als om my "mogelykheit te doen ondervinden.

"

,, Myne drift om voor een Toneeldichter bekent te worden, door deeze opgekoomene zwarigheden niet wechgenoomen zynde, wilde ik eens onderzoeken, of het "my niet beter gaan zoude in een Blyfpel op te maken. Ik bedagt een onderwerp, ,, dat, na myn gedagten, in de zaak goed, en in de werking uitnemend wezen zoude. Ik braght het in Bedryven, en Tooneelen, ,, en gaf het Stuk den Tytel van de Brodde,,laars, met betrekking op twee oude kwanten die ik 'er in gebraght had, welke ge-duuriglyk arbeiden, met opmaken en af„breeken, en, 't geen reeds niet goed was, ,, hoelangs hoe meer te verbrodden.

"

"

"

Maar, waarde Spectatrice, hoe befchryf „ik u beft de vervoering daar myn vrind en " befchermheer in geraakte toen hy dien ty,,tel zagh! zoo ik niet wift, zei hy, dat gy een eerlyk man zyt, zou ik u voor de over"gegevenfte guit op aarden aanzien: - Wat is je meening met je Stuk de BRODDELAARS te noemen? •Weet je niet dat de Jakobi„ten en de vyanden van bet Gouvernement. bet laatfte Miniftery met de naam van Broddelaars ten toon gefteld bebben: en zyn ze niet reeds bezigb om dat woord weer in gebruik te brengen, om dit tegensawoordigeminifterfchap 'er meede te betekenen? Waar. lyk ik kan niet begrypen boe de Poëten zulken dikken buit over bunne delle koppen beb"ben.

"

9

"

"

"

"

't Geen hier de zaak was die ongenoegen „, gaf, was nooit in my opgekomen, dat verzeker ik; egter ik zag het, en moeft het zien, 't was een misflagh, en kon opgenomen worden, even als mynen goeden geleider het voorftelde: dat nedrig erkend, en hem wat bezadigd hebbende, floeg ik voor, om, dewyl het Stuk echter geene overdraght van dien aart inhield, om zeghik, de Tytel 'er van te veranderen, en het de Waterbellen te noemen, om dat 'er verfcheide andere Karakters in waren, die, wel ge"noeg, met dien naam konde beteekend worden.

"

"

"

"

Dit, in plaats van de zaken te verbeteren, „gelyk ik hoopte dat gefchieden zoude, ontflamde zyne woede des te meer. Hoe! fnaauwde hy my toe, boor je mee al onder 't gemeene rafch van 't Volk: de Waterbellen is 't Gemeen; niet waar? - Weet je wat ik je maar kort en goed te zeggen beb, gaa, en toon me nooit iets meer van je „barfenfchimmen.

دو

وو

,, Hy ging 't vertrek uit toen hy dit ge,, zeght had; en 't was my onmogelyk in lang weder in eenige gemeenzaamheit met hem te geraaken; in tuffchen fpeet ,, het my heel zeer, te moeten nadenken, dat ik zoo zottelyk myn belangen verdorven had, en befloot dat ik onbekwaam moest wezen om iets te fchryven. Na lan,,gen tyd niettemin wierd myn weldoender ,, verzoent; ik verkreeg zyn agting weder, ,, en met dezelve myne neiging voor de

Toneeldigten, dogh onder betuiging, dat de misflagen, daar ik in vervallen was geweeft, my geleert hadden, niet op myn ei»gen ontwerp te bouwen, ter tyd ik bekwamer bouwmeefter geworden zou wezen; maar, dat ik een Plan, van den eenen of anderen ouden Auteur, tot een onder„werp neemen wilde, om dat zulk een Verdightzel, in geenerlei manieren, op de gevallen van dezen tyd toe te paffen ware.

39

"

$

Dit fcheen zyne toeftemming te erlan,, gen; Ik fprak hem van een Commedie die over ruim anderhalve Eeuw geschreven was, by eenen Drawbridge Court Belcbier (a), een Heer die zeer geroemt fchynt over „zyne Poëtifche Werken, in den tyd toen ,,hy leefde: de Tytel 'er van was Hans Bierkan, of, het onzichtbaare Spul, van bee den zie je me, en beeden zie je me niet. "Vooral niet, zei hy, daar moet je niet om denken; bet zou opgenoomen worden of "je 'er de Hollanders meede in 't oog bad, en „je weet, of ze fchoon laatft ons wat voor 't mafje gebouden bebben, dat ze niettemin on„ze Vrinden, Buuren en Bontgenooten zyn, en niet beschimpt moeten worden.

"

"

"

"

,,Ik boogh my eerbiedig, ten teken dat ik mynen misflag erkende; en een menigte oude Toneelfpeelen nageleezen hebbende, om 'er een na myn genoegen te vin„den, vroeg ik hem wat hy dagt van het Stuk.

(a) Een Spotnaam, ontrent of wy zeiden de Hoflyke Kispert Broekkraker. II. Deel II. Stukje.

G

"

"

"

وف

Stuk van Middleton genaamt. Een zot Volk, myne Meesters. Waar op hy het hooft fchudde, en zei, dat zou mogelyk fommige Duitfche Hoven kunnen misbagen; -ik wil niet dat gy u aan moeilykbeden zult bloot Stellen.

Ik zei hem daar op, dat de Ridder van de Gloeiende Stamper, van Beaumont en Fletcber, aan geen Party altoos eenig ongenoegen geven kon. Gy bedriegt u, zei hy, ieder een weet bet tegendeel, want dat Stuk fteld de edelfte Ridder order, ten Spot, van 't onkundige en domme Gemeen.

Wel nu dan, zei ik, Het eiland van de Meeuwen, door Mr. Day gefchreeven, in den tyd van Elizabeth, onze groote Koningin, onfterflyker memorie, kan wel verbanfeld worden na het tegenswoordige To,,neel, zonder de eene of andere Party te be» doelen.

„Foei, Foei, herhaalde hy, met misnoegen, Gy oordeeld alzoo flegt over de Werken van anderen, als over uwe eigene. "Zulk een stuk zou aangemerkt worden als een febandelyk Paskil

Ongeduldigh, van niets te kunnen vinden, daar niet wat aan fcheelde, floeg ik voor, om Brennald, of de misnoegde Kolonel, weder te doen herleven, een Stuk van de Heer John Suckling; maar dat fcheen te veel over een te komen, met eenige Militaire gevallen, die onlangs in ons leger » plaats hadden. De Regering's Spiegel, van Gascogne, kon meede aangezien wor

„den,

"

"

den, als een ftuk, ftrekkende, om misfla gen aan den dagh te brengen, die behoor den bedekt te blyven. De Veronderstel lingen van den zelven Schryver, mogt een zeker Groot man beledigen, dewyl men van hem zegt, dat hy al zyne plannen op,, maakt, by wyze van onderstellen. Door ,,Het Varken beeft zyn Peerl verlooren, fchoon al in 1611. door Taylor gefchreeven, zou men onfeilbaar begrypen, dat ik zeggen "wilde, dat Engeland in den tegenswoordigen tyd zyne Vryheit verlooren had. Het Stuk van den Heer Broom, genaamt de Hof lyke Bedelaar, zou een groove belediging wezen voor veele van den kleinen Adel rondsom Wbite Hall, en andere Plaatzen; ,, en het Hof gebeim van Schirly, was al te te deren zaak om 'er aan te raken. De twyfelagtige Erfgenaam, van den zelven Heer, en de Val van Tarquin door Hunt, waren even zoo verwerpelyk, in 't oogh van deezen Staats-creticq, echter, zonder dat hy van deeze twee laatften, de redens geliefde op te geven.

"

"

"

"

,, Oordeel nu, Mevrouw, hoe zeer ik mis. noegt en verslagen was, op 't hooren van zoo veele uitvindingen, die ik nooit zou hebben kunnen denken, dat in eens men fchen herte zoude kunnen opkomen; - ik had voorgenoomen, om deezen fchynvrind tot in 't uiterfte te kennen, en zei hem daarom, dat, dewyl 'er geen mogelykheit was, om, een Nieuw Treur- of Blyfpel te fchryven, en op 't Tooneel te brengen, of G 2 » cen