Huisplattegronden in Nederland: Archeologische sporen van het huis

In de Nederlandse bodem zijn de resten van oudtijdse bewoning zelden als opgaande structuren terug te vinden. De enige archeologisch herkenbare sporen zijn meestal uitsluitend verkleuringen van de grond die laten zien waar de palen en de wanden van het huis hebben gestaan. Zij laten zo een, afhankelijk van de omstandigheden meer of minder herkenbare, plattegrond in de bodem achter. Huisplattegronden komen vaak in opgravingen in Nederland te voorschijn en behoren daarmee tot een van de meest onderzochte en meest intrigerende archeologische fenomenen. In dit boek schetsen archeologen de ontwikkeling van de huizenbouw vanaf de komst van de eerste boeren zo'n 7000 jaar geleden op de löss in Zuid-Limburg tot aan de dertiende eeuw in alle regio's, met een uitstapje naar de huizenbouw in de Nieuwe Tijd. Het laat ook de lacunes van onze kennis zien op dit gebied en schetst de methodieken die wij willen gebruiken om het onderzoek verder te helpen. Huisplattegronden in Nederland is daarom in de eerste plaats een handboek voor archeologen. Maar ook studenten en liefhebbers van het archeologisch onderzoek zullen veel nieuwe kennis kunnen opdoen over de verschillende verschijningsvormen van gebouwen. We hopen dat ze worden gegrepen door deze bijzondere groep van archeologische gegevens en worden uitgedaagd mee te denken om de talloze vragen die nog resten te helpen onderzoeken.