Pectus, et ingenium vano se robore jactans.
Ingenium nisi materiem doctrina ministrat,
Cessat inops rerum, ut torpet, fi marmoris abfit
Copia, Phidiaci fæcunda potentia cæli.
Quicquid agam, quocunque ferar, conatibus obftat
Res angusta donii, et macræ penuria mentis.

Non rationis opes animus, nunc parta recensens
Conspicit aggestas, et se miratur in illis,
Nec fibi de gaza præsens quod poftulat usus
Suminus adeffe jubet celsa dominator ab arce;
Non, operum serie seriem duin computat ævi,
Præteritis fruitur, lætos aut sumit honores
Ipse sui judex, actæ bene munera vitæ ;
Sed sua regna videns, loca nocte filentia late
Horret, ubi vanæ species, umbræque fugaces,
Et rerum volitant raræ per inane figuræ.

Quid faciam? tenebrisne pigram damnare senectam Reftat? an accingar ftudiis gravioribus audax? Aut, hoc fi nimium est, tandem nova lexica poscam?

AD THOMAM LAURENCE,

MEDICUM DOCTISSIMUM,

Cum filium peregre agentem desiderio niinis tristi prosequeretur.

FAT
ATERIS ergo, quod populus folet

Crepare væcors, nil fapientiam
Prodesse vitæ, literasque ;

In dub... dare terga rebus
Tu, queis laborat fors hominum, mala,
Nec vincis acer, nec pateris pius,

Te mille fuccorum potentem 1. Deftituit medicina mentis.

Per cæca noctis tædia turbidz,
Pigræ per horas lucis inutiles,
Torpesque, languescisque, curis

Solicitus nimis heu! paternis.
Tandem dolori plus satis est datum,
Exurge fortis, nunc animis opus, ,
Te, docta, Laurenti ; vetustas,

Te medici revocant labores. Permitte summo quicquid habes patri, Permitte fidens, et muliebribus, Amice, majorem querelis

Redde tuis, tibi redde, mentem.

IN THEATRO, March 8, 1771.

TERT!!

ERTII verso quater orbe lustri,

Quid theatrales tibi, Crispe, pompæ ?
Quam decet canos male litteratos

Sera voluptas!
Tene mulceri fidibus canoris?
Tene cantorum modulis ftupere?
Tene per pictas oculo elegante

Currere formas ?
Inter æquales, fine felle liber,
Codices, veri studiosus, inter
Rectius vives. Sua quisque carpat

Gaudia gratus.

Lufibus gaudet puer otiofis,
Luxus oblectat juvenem theatri,
At seni fluxo sapienter uti

Tempore reftat.

INSULA

N 3

INSULA KENNETHI, INTER HEBRIDAS,

DAR VA quidem regio, sed relligione priorum
P

Clara Caledonias panditur inter aquas.
Voce ubi Cennethus populos donuiffe feroces

Dicitur, et vanos dedocuifle deos.
Huc ego delatus placido per cærula cursu,

Scire locus volui quid daret iste novi.
Illic Leniades huniili regnabat in aula,

Leniades, magnis nobilitatus avis,
Una duas cepit casa cum genitore puellas,

Quas Amor undarum crederet elle deas.
Nec tamen inculti gelidis latuere fub antris,

Accola Danubii qualia fævus habet, Mollia non defunt vacuæ folatia vitæ

Sive libros pofcant otia, five lyram. Fulserat illa dies, legis qua docta fupernæ

Spes hominum et curas gens procul effe jubet, Ut precibus juftas avertat numinis iras

Et summi accendat pectus amore boni. Ponti inter ftrepitus non facri munera cultus

Ceflarunt, pietas hic quoque cura fuit. Nil opus eft æris facra de turre sonantis

Admonitu, ipfa fuas nunciat hora vices. Quid, quod facrifici versavit fæmina libros ?

Sint pro legitimis pura labella facris. Quo vagor ulterius ? quod ubique requiritur hic eft,

Hic fecura quies, hic et honeftus amor,

S K I A.

P ,

ONTI profundis clausa receffibus,

Strepens procellis, rupibus obfita, Quam grata defeslo virentem,

Skia, finum nebulofa pandis !
His, cura, credo, fedibus exulat;
His blanda certe pax habitar locis;
Non ira, non mæror quietis

Insidias meditatur horis.
At non cavatâ rupe latescere,
Menti nec ægræ montibus aviis
Prodest vagari, nec frementes

In specula numerare fluctus.
Humana virtus non sibi sufficit;
Datur nec æquum cuique aninum fibi
Parare poffe, utcunque jactet

Grandiloquus nimis alta Zeno.
Exæstuantis pectoris impetum
Rex summe, solus tu regis, arbiter;
Mentisque, te tollente, Auctus ;

Te, resident, moderante fluctus.

ODE DE SKIA INSULA.

P"Saxcas mifcet nebulis ruinas,

Torva ubi rident fteriles coloni

Rura labores.

N 4

Pervagor

Pervagor gentes hominum ferorum,
Vita ubi nullo decorata cultu
Squallet informis, tigurîque fumis

Fæda latescit,
Inter erroris falebrofa longi,
Inter ignotæ, ftrepitus loquelæ,
Quot modis, niecum, quid agat, requiro,

Thralia dulcis ?
Seu viri curas, pia nupta mulcet,
Seu fovet mater fobolem benigna,
Sive cum libris novitate pascit

Sedula menten.
Sit memor noftri, fideique solvat
Fida mercedem, meritoque blandum
Thraliæ discant refonare nomen

Littora Skize,

S P E S.

Ho

Apr. 16, 1783 OR A fic peragit citata cursum ;

Sic diem sequitur dies fugacem ! Spes novas nova lux parit, secunda Spondens omnia credulis homullis ; Spes ludit ftolidas, metuque cæco Lux angit, miseros ludens homullos.

VERSUS,