GRÆCORUM EPIGRAMMATUM VERSIONES

METRICÆ.

Pag. 2. Brodæi edit. Baf. Ann. 1549. on Argos pugilem, non me Messana creavit ;

.

Arte valent ifti, mihi robo revivere solo eft,

Convenit ut natis, inclyta Sparta, tuis.

Br. 2.

VANDOQUIDEM paffim nulla ratione feruntur,

Cuncta cinis, cuncta et ludicra, cuncta nihil.

P Venturi exfecuit, vascula prima meri,

ECTOR
Labràque constrictus, semesos, jamque terendos

Sub pedibus, populo prætereunte, jacit. Supplicium huic, quoniam crescentia gaudia læsit,

Det Bacchus, dederat quale, Lycurge, tibi. Hæ poterant uvæ læto convivia cantu,

Mulcere, aut pectus triste levare malis.

Br. 8. VERT humeris claudum validis per compita cæcus, F

Hic oculos socio commodat, ille pedes.

Br. 10.

ui, mutare vias ausus terræque marisque, Q

Trajecit inontes nauta, fretumque pedes, Xerxi, tercentum Spartæ Mars obstitit acris

Militibus; terris fit pelagoque pudor !

,

Br. 11.

S

it tibi, Calliope, Parnassum, cura, tenenti, Alter ut adsit Homerus, adest etenim alter

Achilles,

A In vos ne miffus fpicula tendat amor.

Br. 18. D Mufas Venus hæc ; Veneri parete puellæ,

missus Hæc Musæ ad Venerem ; fic Marti, diva, mineris,

Huc nunquam volitat debilis iste puer.

Br. 19.

ROSPER A sors nec te strepitoso turbine tollat,

Nec menti injiciat fordida cura jugum; Nam vita incertis incerta impellitur auris,

Omnesque in partes tracta, retracta fluit; Firma manet virtus; virtuti innitere, tutus

Per fluctus vitæ fic tibi cursus erit.

Br. 24

OR A bonis quasi nunc instet suprenia fruaris,
Ho Plura ut victurus fecula, parce bonis :
Divitiis, utrinque cavens, qui tempore parcit,
Tempore divitiis utitur, ille sapit.
Vol. I,

NUNQUAM

Br. 24.

N

UNQU A M jugera mesfibus onusta, aut

Quos Gyges cumulos habebat auri;
Quod vitæ satis est, peto, Macrine,
Mi, nequid nimis, est nimis probatum.

Br. 24.

NSite contenta mihi vita dolore carens.

on opto aut precibus posco ditescere, paucis

Br. 24.

R

ECTA ad pauperiem tendit, cui corpora cordi eft

Multa alere, et multas ædificare domos.

Br. 24

T' Nec probrofa avidæ grata fit offa gulæ ;
*v neque dulce putes alienæ accumbere mensæ,

; Nec ficto fletu, fiĉtis solvare cachinnis,

Arridens domino, collacrymansque tuo.
Lætior haud tecum, tecum neque triftior unquam,

Sed Miliæ ridens, atque dolens Miliæ.

Br. 26. Til non mortale est mortalibus; omne quod eft hi Prætereunt, aut hos præterit omne bonum.

DEMOCRITE,

D Ꭰ

Br. 26. EMOCRITE, invisas homines majore cachinno,

Plus tibi ridendum fecula nostra dabunt. Heraclite, fluat lacrymarum crebrior imber ;

Vita hominum nunc plus quod misereris habet. Interea dubito; tecum me causa nec ulla

Pidere, aut tecum me lacrimare jubet.

Br. 26. E

Lige iter vitæ ut possis : rixisque dolisque

Perstrepit omne forum ; cura molesta domi est. Rura labor laffat; mare mille pericula terrent;

Verte folum, fient causa timoris opes; Paupertas misera eft ; multæ cum conjuge lites Tecta ineunt; cælebs omnia folus

ages. Proles aucta gravat, rapta orbat, cæca juventæ est Virtus, canities cauta vigore caret.

Ergo optent homines, aut nunquam in luminis

oras

Veniffe, aut visâ luce repente mori.

LIGE iter vitæ ut mavis, prudentia lausque E

Permeat omne forum; vita qui ta doini est. Rus ornat natura ; levat maris afpera Lucrum,

Verte solum, donet plena crumena decos;
Pauperies latitat, cum conjuge gaudia multa
Tecta ineunt, cælebs impedicre minus;
0 2

Mulcet

Mulcet amor prolis, sopor est sine prole profundus;

Præcellit juvenis vi, pietate senex.
Nemo optet nunquam veniffe in luminis oras,

Aut periiffe ; fcatet vita benigna bonis.

Br. 27.

V'S
ITA omnis scena eft ludusque, aut ludere disce

Seria seponens, aut mala dura pati.

Br. 27.

UÆ fine morte fuga est vitæ, quam turba ma

lorum Non vitanda gravem, non toleranda facit ? Dulcia dat natura quidem, mare, fidera terras,

Lunaque quas et sol itque reditque vias. Terror ines aliis, mærorque, et fiquid habebis

Forte boni, ultrices experiere vices.

Br. 27

ERRAM adii nudus, de terra nudus abibo.

Quid labor efficiet ? non nisi nudus ero.

Br. 27:

TATU s eram lacrymans, lacrymans eluce recedo; N

Sunt quibus a lacrymis vix vacat ulla dies. Tale hominum genus est, infirmum, triste, mifellum, Quod mors in cineres folvit, et abdit bumo.

QUISQUIS

2