Non ulla Mufis pagina gratior,
Quam quæ feveris ludicra jungere
Novit, fatigatamque nugis

Utilibus recreare mentem.

Texente nymphis ferta Lycoride,
Rofæ ruborem fic viola adjuvat
Immifta, fic Iris refulget
Ethereis variata fucis.

IN RIVUM A MOLA STOANA LICHFELDIE

E

DIFFLUENTEM.

RRAT adhuc vitreus per prata virentia rivus,
Quo toties lavi membra tenella puer;

Hic delufa rudi fruftrabar brachia motu,
Dum docuit blanda voce natare pater.
Fecerunt rami latebras, tenebrisque diurnis
Pendula fecretas abdidit arbor aquas.
Nunc veteres duris periêre fecuribus umbræ,
Longinquifque oculis nuda lavacra patent.
Lympha tamen curfus agit indefeffa perennis,
Tectaque qua fluxit, nunc et aperta fluit.
Quid ferat externi velox, quid deterat ætas,
Tu quoque fecurus res age, Nife, tuas.

[Poft Lexicon Anglicanum auctum et emendatum.] EXICON ad finem longo luctamine tandem Scaliger ut duxit, tenuis pertaæfus opellæ, Vile indignatus ftudium, nugafque moleftas,

L

Ingemit exofus, fcribendaque lexica mandat
Damnatis, pœnam pro pœnis omnibus unam.
Ille quidem recte, fublimis, doctus et acer,
Quem decuit majora fequi, majoribus aptum, [tum,
Qui veterum modo facta ducum, modo carmina va-
Gefferat et quicquid virtus, fapientia quicquid,
Dixerat, imperiique vices, colique meatus,
Ingentemque animo feclorum volveret orbem.

Fallimur exemplis ; temere fibi turba fcholarum Ima tuas credit permitti Scaliger iras.

Quifque fuum nôrit modulum; tibi prime, virorum
Ut ftudiis fperem, aut aufim par effe querelis,
Non mihi forte datum ; lenti feu fanguinis obfint
Frigora, feu nimium longo jacuiffe veterno,
Sive mihi mentem dederit natura minoreni.

Te fterili functum cura, vocumque falebris
Tuto eluctatum fpatiis fapientia dia

Excipit æthereis, ars omnis plaudit amico,
Linguarumque omni terra difcordia concors
Multiplici reducem circum fonatore magiftrum.
Me, penfi immunis cum jam mihi reddor, inertis
Defidiæ fors dura manet, graviorque labore
Triftis et atra quies, et tarde tædia vitæ.
Nafcuntur curis cure, vexatque dolorum
Importuna cohors, vacuæ mala fomnia mentis.
Nunc clamofa juvant nocturnæ gaudia menfæ,
Nunc loca fola placent; fruftra te, Somne, recumbens
Alme voco, impatiens noctis metuenfque diei.
Omnia percurro trepidus, circum omnia luftro,
Si qua ufquam pateat melioris femita vitæ,
Nec quid agam invenio, meditatus grandia, cogor
Notior ipfe mihi fieri, incultumque fateri

Pectus, et ingenium vano fe robore jactans.
Ingenium nifi materiem doctrina miniftrat,
Ceffat inops rerum, ut torpet, fi marmoris abfit
Copia, Phidiaci fæcunda potentia cœli.

Quicquid agam, quocunque ferar, conatibus obftat
Res angufta domi, et macræ penuria mentis.

Non rationis opes animus, nunc parta recenfens Confpicit aggeftas, et fe miratur in illis, Nec fibi de gaza præfens quod poftulat ufus Summus adeffe jubet celfa dominator ab arce; Non, operum ferie feriem dum computat ævi, Præteritis fruitur, lætos aut fumit honores Ipfe fui judex, actæ bene munera vitæ ; Sed fua regna videns, loca nocte filentia late Horret, ubi vanæ fpecies, umbræque fugaces, Et rerum volitant raræ per inane figuræ.

Quid faciam? tenebrifne pigram damnare senectam Reftat an accingar ftudiis gravioribus audax ? Aut, hoc fi nimium eft, tandem nova lexica pofcam?

AD THOMAM LAURENCE,

MEDICUM DOCTISSIMUM,

Cum filium peregre agentem defiderio nimis trifti profequeretur.

F

ATERIS ergo, quod populus folet

Crepare væcors, nil fapientiam

Prodeffe vitæ, literafque;

In dubis dare terga rebus

Tu, queis laborat fors hominum, mala,
Nec vincis acer, nec pateris pius,

Te mille fuccorum potentem

Deftituit medicina mentis.

Per cæca noctis tædia turbidæ,

Pigræ per horas lucis inutiles,
Torpefque, languefcifque, curis
Solicitus nimis heu! paternis.
Tandem dolori plus fatis eft datum,
Exurge fortis, nunc animis opus,
Te, docta, Laurenti; vetuftas,
Te medici revocant labores.

Permitte fummo quicquid habes patri,
Permitte fidens, et muliebribus,

Amice, majorem querelis

Redde tuis, tibi redde, mentem.

IN THEATRO, March 8, 1771.

ERTII verfo quater orbe luftri,

TERTIL

Quid theatrales tibi, Crifpe, pompæ ?

Quam decet canos male litteratos

[Cal. Jan. in lecto, ante lucem. 1784.J

UMME dator vitæ, naturæ æterne magifter,

SUMME

Caufarum feries quo moderante fluit,

Refpice quem fubiget fenium, morbique feniles,
Quem terret vitæ meta propinqua fuæ,
Refpice inutiliter lapfi quem pœnitet ævi;
Recte ut poeniteat, refpice, magne parens.

PATER

ATER benigne, fumma femper lenitas,
Crimine gravatam plurimo mentem leva:
Concede veram pœnitentiam, precor,
Concede agendam legibus vitam tuis.
Sacri vagantes luminis greffus face

Rege, et tuere, quæ nocent pellens procul;
Veniam petenti, fumme da veniam, pater;
Veniæque fan&ta pacis adde gaudia :
Sceleris ut expers omni, et vacuus metu,
Te, mente purâ, mente tranquillâ colam :
Mihi dona morte hæc impetret Chriftus fuâ.

[Jan. 18, 1784.]

MME Pater, puro colluftra lumine pectus,
Anxietas noceat ne tenebrofa mihi.

SUMME

In me fparfa manu virtutum femina larga
Sic ale, proveniat meffis ut ampla boni.
Noctes atque dies animo fpes læta recurset,
Certa mihi fancto flagret amore fides.

Certa