DER GENE ES- HEEL- EN NATUURKUNDE, uitgegeven DOOR HET GENOOTSCH A P; Arti Salutiferae, TE AMSTERDAM, H. DE H. LEMON, F. VAN DER BREGGEN, CORNZ., F. EN BUCHNER (Heel-, Oog-, en Stads Breukmeester.) Iften DEELS IIIde STUK. TE AMSTERDAM, BIJ 1 8 1 2, AAN DEN L E Ꮓ E R. Na het afdrukken van het laatste blad dezer Jaarboeken, komt ons in handen het Tijdschrift van Kunften en Wetenschappen voor het Departement der Zuiderzee No. 1. van 1813, waarin men bladz. 13 en verv. eene zoogenaamde Recenfie dezer Jaarboeken vindt. Het is hier de plaats niet dezelve breedvoerig te wederleggen, maar wij willen (hoezeer erkennende, dat ons Werk verre af is van volmaakt te zijn, en ons zelven, bij nadere lezing, een en ander voorkwam, dat wij eensdeels anders wenschten geplaatst te zien, en anderdeels reeds verbeterd hebben,) dit alleen vragen, wat men van eenen Recenfent, die blijkbaar ontoereikende kennis van de te beoordeelene zaak verraadt, en de Geneeskunde voor geene wetenschap, maar als geheel empirisch befchouwt, denken moet? In de eerfte plaats is het voor zulk eenen man geene zaak eene beoordeeling te fchrijven of zijne pen immer daartoe te leenen, terwijl hij in het laatste geval met eenen zoogenoemden Kwakzalver gelijk gefteld konde worden. Wee den armen Lijder, die alleen in handen van eenen Empiricus valt! Hoe zal voorts zulk een Rec. over de waarde en onwaarde der Duitsche Geneeskundigen of derzelver gefchriften kun BERIGT AAN DEN LEZER: kunnen oordeelen, daar hij reeds in de eerfte rea gelen zijner recenfie onkunde verraad, als geene andere Annalen der Heilkunde und Heilkunst, dan die van HECKER flechts naar den naam kennende, en daarbij waant, dat deze het rigtfnoer onzer Jaarboeken uitmaken. Is het dus wel te verwonderen dat hem veel onduidelijk of onverstaanbaar voorkomt, hetgeen een ander dadelijk bevat, en zal een toegevend Lezer niet daar iets aanvullen, waar hij duidelijk eene drukfout of toevallige uitlating vermoedt, gelijk dit reeds door ons, met opzigt tot het invullen van het woord bragt,achter het tot voorbeeld des ftijls door hem aangehaalde : eenen gezonden welgevoeden en welgefchapen zoon ter wereld (bragt) en andere misftellingen, bij de zinftoorende drukfouten gefchied is. --Wij zien ons dan nog liever befchuldigd van ongewoonte om goede Nederduitfche Boeken te lezen, of Hollandsch te denken (hetgeen Recensent evenwel zou moeten bewijzen) dan van eene vol. flagene onkunde en den Arts vernederende Empirie. Wat de wijsheid aangaat, die aan gene zijde van den Rijn gewasfen fchijnt, zoo wenfchen wij den Res. provifioneel de wijsheid van HECKER of andere, aan gene zijde des Rijns levende, mannen toe, dan voorwaar zou hij zoo ongemanierd niet gefchreven, maar de zaak juist beoordeeld, en de Redact. op wezenlijke misflagen met befcheidenheid opmerkzaam gemaakt hebben. REDACTEURS DER GENEES-HEEL- EN NATUUR-KUNDE, WAT HEEFT DE GENEESKUNDE IN HET BELOOP DER TIEN LAATSTE JAREN WEZENLIJK GEWONNEN? (Vervolg en Slot van het IIde Stuk, Biadz. 42.) IV. Wij komen thans, zeiden wij, tot het laatste onderwerp onzer befchouwing, namelijk, tot het algemeen overzigt der hoofdzakelijke verrijkingen, welke de Therapie in de verloopene tien jaren, verkreeg. Deze befchouwing verdeelt zich eveneens in twee deelen, namelijk in het overzigt van dat alles, wat tot verrijking der leere der genezing over het algemeen, zonder afzonderlijke ziektegevallen in aanmerking te nemen, kan aangemerkt worden, en dan de, voor de genezing van bepaalde ziekten verkregene, Therapeutische inzigten. 1.) De algemeene leer der geneesmiddelen bepaalt zich het eerst tot de algemeene regelen der genezing, daarop tot de afzonderlijke geneesmiddelen. Diens. volgens bepalen wij ons het eerst tot de voor de zoogenaamde algemeene Therapie, welke den inhoud van gene uitmaakt, behoorende onderwerpen. Op zich zelve is, in dit opzigt, de wetenschap- pe |