AB EXCESSU DIVI AUGUSTI ANNALIUM LIBER SECUNDUS. BREVIARIUM LIBRI. CAP. I. Initia belli parthici. Phraates, Vononis pater.-II. Vonones popularibus invisus. — III. Ab Artabano pulsus, ad Armenios profugus. — IV. In Armenia mutatio regum. V. Germanicus invidia Tiberii revocatus, Germanos confestim aggredi parat. —VI. Classis ejus. Rhenus.-VII. Irruptio in Cattos. Ara Drusi restituta. —VIII. Fossa Drusiana. Amisia. In rebelles Angrivarios animadversum. — IX. Arminii cum fratre colloquium :- X. inde ira et jurgium. — XI. Visurgim transeunt Romani. Batavorum discrimen. Cariovalda casus. —XII. Germanicus militum animos explorat. XIII. Transfugis præmium pronuntiatum a Germanis, mox castris Rom. adsultatum. -XIV. Germanici somnium. Ejusque .XV. et Arminii orationes ad suos. -XVI. Locus pugnæ, campus Idistavisus. Acierum instructio. XVII. Faustum angurium. Fuga Germanorum et clades. XVIII.Tropæum positum.-XIX. Quo dedecore accensa gens bellum resumit. - XX. Acriter pugnatum. XXI. Vincunt tandem Romani, quamquam ambiguo equitum prœlio. XXII. Monumentum et titulus rerum magnificus. XXIII. Milites classe revecti.-XXIV. Ex tempestate calamitas et pæne exitium. Recollecti naufragi.—XXV. Hac fortuna erectos denuo Germanos aggreditur Germanicus cœditque, simul aquilam varianam recipit. XXVI. Tum rebus infectis avocatur a Tiberio. - XXVII. Libo Drusus ab amico delatus. XXVIII. Accusatus in senatu, XXIX. quum patronos non reperiret, XXX. nec tam sceleris quam vecordie convinci posset, novo jure servos torqueri in suum caput vidit. - XXXI. Jam frustra orato principe, Libo se ipse confecit. — XXXII. In defunctum sententiæ senatorum. Astrologi et magi ex Italia pulsi. XXXIII. Luxus publicus leviter coercitus, quem defendit Asinius. XXXIV. Pisonis libertas, Urgulauiæ potentia. - XXXV. De rebus proferendis certamen in senatu. XXXVI. Asinii sententia de comitiis, a Tiberio rejecta. XXXVII. Hortali, levamentum inopiæ suæ poscentis, orationem — XXXVIII. aspere excipit Tiberius; tamen liberis ejus nonnihil largitur. XXXIX. Clementis servi facinus. Is Postumum Agrippam se mentitus, principi curam injicit, sed XL. Sallustii Crispi dolo captus, occiditur. XLI. Romæ dedicantur nova opera. Anno proximo triumphat Germanicus. - XLII. Archelaus rex Cappadocum in Urbem accitus, perit. - XLIII. Oriens turbatus committitur Germanico; Pisoni, feroci homini, Syria. XLIV. Drusus in Illyricum missus, Suevis contra Cheruscos auxilium petentibus. — XLV. Ita inter se discordes Germani accinguntur ad pugnam. Arminii ad suos oratio : -XLVI. Marobodui item ad suos. Atrox prælium. Maraboduus pro victo. XLVII. Terræ motus in Asia. Eo adflictos sublevat Tiberius; -XLVIII. in alios non minus liberalis. XLIX. Templa quædam dedicata. - L. Varilia majestatis postulata. LI. De prætore substituendo contentio. LII. Tacfarinatem et Mazippam bellum in Africa moventes fundit Camillus. Triumphalia ei decreta. LIII. Germanici varia itinera. — LIV. Consulit in reditu Clarium Apollinem. Oraculi ratio. -LV. Piso et uxor Plancina Germanicum insectantur; etiam castra corrumpunt. LVI. Germanicus Armeniæ regem, Cappadocia et Commagenæ legatos imponit. LVII. Pisonis insolentia in congressu, concilio, conviviis. LVIII. Vonones Syria de motus. LIX. Germanicus Ægyptum petit, improbante Tiberio.— LX. Canopus. Theba priscæ. - LXI. Statua Memnonis. Pyramides et alia. LXII. Germanorum discordia, astu Drusi. LXIII. Maroboduus, vi Catualdæ pulsus, confugit ad Romanos. Eadem mox fortuna Catualdæ.—LXIV. Rhescuporis, Cotye fratris filio oppresso, romanam divisionem egressus, illius partem appetit; - LXV. ipsoque per fraudem comprehenso, universam Thraciam occupat. LXVI. Hinc vocatus ad caussam dicendam Cotyn occidit.— LXVII. Romam perductus et damnatus. -LXVIII. Vonones fugam tentat; at deprehensus confoditur. - LXIX. Germanicus ægrotat, scelere, ut creditur, Pisonis, - LXX. cui amicitiam renuntiat veteri more. LXXI. Mandata familiaribus ultione, LXXII. datisque conjugi monitis, moritur. LXXIII. Alexandro M. comparatus et prælatus. LXXIV. Sentius Syriæ præficitur. - LXXV. Agrippina properat in Urbem.-LXXVI. Pisoni, Germanici casu exsultanti, reditum in Syriam dissuadet filius: — LXXVII. suadet contra Domitius Celer, LXXVIII. ac persuadet. LXXIX. Piso vim parans in successorem Sentium, obviam fit Agrippinæ : - LXXX. castellum occupat : aciem struit : sed pellitur a Sentio : — LXXXI. tandem tutum ei iter Romam conceditur. — LXXXII. Ibi magna ob necem Germanici ira et luctus. LXXXIII. Honores viro decreti. LXXXIV. Livia Druso gemellos parit. LXXXV. Scita in libidinem mulierum. Pulsa sacra Ægyptia et Judaica. LXXXVI. Capta Vestalis. - LXXXVII. Frumento pretium constitutum. Novos honores aversatur Tiberius. LXXXVIII. Arminii cædes et præconium. Hæc gesta annis quatuor, Coss. T. STATILIO SISENNA TAURO, ET L. SCRIBONIO LIBONE. C. CELIO RUFO, ET L. POMPONIO FLACCO. TIBERIO Cæsare AUG. III, ET GERMANICO CÆSARE 11. M. JUNIO SILANO, et C. NORBANO FLACCO. COMMENTARIUS. CELIO RUFO. Reliqui hoc in loco nomen Caelii, infra c.41 mutatum ab Er nestio. Nam ibi illatæ inscriptioni alia obstat ap. Gruter. ccccXLVIII. 8. A. C. 16. I. SISENNA Statilio Tauro, L. Libone Coss. mota Orientis regna provinciæque romanæ, initio apud Parthos orto qui petitum Roma acceptumque regem, quamvis gentis Arsacidarum, ut externum adspernabantur. Is fuit Vonones, obses Augusto datus a Phraate. Nam Phraates, quamquam depulisset exercitus duces Gentis Arsacidarum. Strabo 15, p. 702., TOLOTOV Se xai To Taρà rois Παρθυαίοις. Αρσάκαι γὰρ καλοῦνται πάντες, ἰδίᾳ δὲ ὁ μὲν, Ὁρώδης, ὁ δὲ Φραάτης, ὁ δὲ ἄλλο τι. Ubi Casaubonus, immo Arsacidæ vocabantur, inquit, non Arsacæ; et ita legendum, dictare cum grammaticorum canonas, tum Dionem, et alibi Strabonem. Idem tamen ad 12. p. 563. Paphlagoniæ reges Pylamenes vocabantur; Cappadociæ plerique Ariarathes; Thraciæ plurimis Cotys nomen fuit; Parthorum Arsace: sic ibi. Nimirum si aτpavuμinòv formandum sit, grammaticorum canones 'Apraxias volunt, ut Priamides, Tydides: sed ipsi haud dubie salutabantur et se scribebant quis que, Arsaces, non Arsacides, simul imperare cœperant, etsi prius alio nomine fuissent. Sic apud Sallust. Fragmm. e 1. 4. Histor. Rex Mithridates regi Arsaci, scribit. Is erat Phraates secundus, Pacori filius, gente Arsacides, nomine inter suos Arsaces. Dio 36, 28., toũ yàp 'Apσάκου τοῦ τῶν Πάρθων βασιλέως ἀποθανόντος ἐν τῷ χρόνῳ τούτῳ Φραάτην τὸν διάδοχον αὐτοῦ προσεδέκασον οιx. Hic Arsaces erat Pacorus quem modo nominabamus. Sic et Trogus 41, 5., testatur, memoriæ conditoris Parthos hunc honorem ha buisse, ut omnes exinde reges suos Arsacis nomine nuncupent. Lapis vetus Romæap. Grut, ccLxxXVIII, 2. SERASPADANES. PHRAATIS. RHODASPES. PHRAATIS. Recte igitur et Strabo 'Apráxas. GRON. Dionis Arsaces Appiano Sanatroces est. Pacori per illa tempora nusquam mentio. Sed de omnibus his Parthorum et Armeniorum regibus excursus vide. — De nomine Sanatrocis R. Parth. diversimode reddito apud veteres, v. Eckhel in Doctr. NN. vet. vol. 3, p. 528. Numus præfert ΣΑΝΑΤΡΟΙΚΗΣ. Depulisset exercitus. Possit alicui in mentem venire pepulisset. Sed vulgatum recte habet. Paullo post : ubi illam gloriam trucidantium Crassum, exturbantium Antonium. Et h. 1. sermo est de Antonio: quamquam depellere etiam simpliciter pro vincere dicitur, ut 3, 73. et alibi. Ens. Fuderat etiam Oppium Statianum et alios duces. Plut. p. 933. sqq. Dio 49, 25. Mox venerantium officia locutio est huic ætati propria. Dial. de Eloq. c. 29. ambitio salutantium, ubi male corrigunt. Agric. c. 4. illecebræ peccantium. Ad officia que romanos, cuncta venerantium officia ad Augustum verterat, partemque prolis firmandæ amicitiæ miserat; haud perinde nostri metu, quam fidei popularium diffisus. II. Post finem Phraatis et sequentium regum, ob internas cædes venere in Urbem legati a primoribus Parthis, p. 9, illa pertinebat restitutio signorum et alia quædam, uti species numi Pelleriniani Supplem. 3. aux recueils d. médailles 34. Partemque prolis. Quatuor filios, si Strabonicredimus, et eorum uxores duas, cum filiis item quatuor, misit Romam. Verba ejus sententiaque gemina sunt huic loco, 16. p. 748. inf. "O ❀pœáτns xadioas eis oúnnogov Tíτιον, τὸν ἐπιστατοῦντα τότε τῆς Συpías, TérTapas Taidas gracious iveχείρησεν ὅμηρα αὐτῷ, Σαρασπάδην nai Kepooπásuv xai paárny nai Вoνώνην, καὶ γυναῖκας τούτων δύο, καὶ υἱεῖς τέτταρας δεδιὼς τὰς στάσεις καὶ τοὺς ἐπιτιθεμένους αὐτῷ. Tantum in iis emendaverim, Opaáτnv xai Bovávy. Fuerunt enim inter obsides Phraates et Vonones. Vide eumdem scriptorem 6. p. 288. Hac ipsa de re Justinus, 42,5., Sed et filii nepotesque Phraatis obsides Augusto dati. Lips. Haud perinde nostri metu. Utrius que facti hæc ratio est, non tantum venerationis adversus Augustum, ut Boxhornio placet: nam rà firmandæ amicitiæ nihil nisi prætextum significant. Imperaturum Parthis oportebat esse Arsacidem. Quem gravem facile destituebant, si copiam alterius haberent, eadem stirpe prognati: sin, spes erat minus ausuros, cum deesset, quem subornarent adversus præsentem, cujusque auctoritatem sequerentur. Sic Ptolemæus Physcon arcessitum maximum a Cy tanto renis filium Memphitem, ne eum Alexandrini contra se regem crearent, interfecit. Hoc spectavit et Nero in Britannico tollendo magis fovendum patribus populoque principem, qui unus superesset e familia summum ad fastigium genita. Ann. 13, 17. Hic ipse Phraates, cum infestos sibi optimates propter assidua scelera videret: ne esset, qui rex nominari posset, adultum filium interfici jussit, teste Trogo 1. c. Eandem ob caussam hos amandavit. Nam quod Josephus A. l. 18, 2., narrat, etiam verum censeo. Phraates metuebat exemplum suum: eum metum intendit mulier quasi et ipsa pro marito timens, cum revera filio locum ad successionem pararet. Species assumpta, ut firmandæ amicitiæ obsides essent. GRON. Fidei popularium. Eadem caussa in Strabone. Nec injuria etiam liberis suis diffisus, ne suo exemplo se tollerent. Ipse enim Orodem patrem sustulerat, itemque fratres vigintinovem. Josephus, A 18, 2. ed. Havercamp. missionem hanc obsidum ad Thermusæ uxoris artes refert, ut illis absentibus filio suo Phraataci regnum conficeret, quod evenit. LIPS. Sequentium regum. Adeo ergo multi interjecti inter Phraatem et filium ejus hunc Vononem? ego sane duos reperio, Phraatacem et Orodem. Sed quia confusum hoc to |