ces, paullatim primo, XXVII. dein immensum auctæ. XXVIII. Earum correctio tentata. XXIX. Nero Germanici, ad honores promotus; Juliam ducit, Drusi filiam.— XXX. Volusii et Sallustii mors et elogium. Aulæ potentia infida. XXXI. Tiberius et Drusus coss. Irreverentia juventutis notata. Viarum cura.-XXXII. Tacfarinas turbat iterum. Lepidus Asiæ proconsul.-XXXIII. Uxores a provinciis arcet Cæcina; - XXXIV. ei repugnat Val. Messálinus, adstipulante Druso.-XXXV. Blæsus proconsul Africæ.-XXXVI. Abusus imaginum principalium XXXVII. repressus a Druso. XXXVIII. Accusati repetundarum, majestatis. Thraciæ motum XXXIX. Velleius comprimit. — XL. Gallia ducibus Floro et Sacroviro rebellat. - XLI. Andecavos coercet Aviola; Turonios opprimit. XLII. Florus sua manu cadit. Finis Treverici tumultus. - XLIII. Eduos turbat SaTiberium. non XLV. Silius XLVI. Gallos fundit, crupellarios cædit. Sacrovir sibi manum infert. XLVII. Tiberius simulat iter in Gallias. XLVIII. Quirini mors honestata.—XLIX. Lutorius accusatus L. defenditur a Lepido, LI. necatur in carcere. SC. de differenda pona. crovir; XLIV. Romam percellit, LII. Ediles de luxu coercendo agunt. Senatus rem remittit ad principem. — LIII, LIV. Hic medicinam a tempore spe- randam pronuntiat. LV. Paullatim sponte mutati mores. — LVI. Tribunitia potestas petita Druso et LVII. impetrata cum adulatione patrum. LVIII. Flamen dialis ambit provinciam. LIX. Alii obsistunt. Drusus superbia notatur. -LX-LXIII. Imago libertatis. Asyla græcarum civitatum senatus examinat et modum præscribit. — LXIV. Augustæ morbus. Tiberii in matrem non sincerus amor.-LXV. Tempora fœda adalatione infecta. — LXVI. C. Silanus, repetundarum et majestatis postulatus LXVII. a multis urgetur et a principe ipso et LXVIII. damnatur. Dolabellæ adulationem-LXIX. reprimit Tiberius et sententias mitigat. LXX. Cordus, Ennius, Capito rei. - LXXI. Equestris Fortuna. Jus flaminium. LXXII. Basilica Paulli. - A. C. 19. Pompeii theatrum. - LXXIII. Tacfarinatis petitio impudens. — LXXIV. Blæsus cum adgreditur, fratrem ejus capit; nec bellum conficit. - LXXV. Mors Salonini, Capitonis,LXXVI. Juniæ, cujus solenne funus. Hæc triennio gesta, M. VALERIO ET M. AURELIO COSS. TIBERIO IMP. IV. ET DRUSO NERONE II. COSS. C. SULPICIO ET D. HATERIO COSS. I. NIHIL intermissa navigatione hiberni maris, Agrippina Corcyram insulam advehitur, litora Calabria contra sitam. Illic paucos dies componendo animo insumit, violenta luctu, et nescia tolerandi. Interim, adventu ejus audito, intimus quisque amicorum, et plerique militares, ut quique sub Germanico stipendia fecerant, multique etiam ignoti vicinis e municipiis, pars officium in principem rati, plures illos secuti, ruere ad oppidum Brundisium; quod naviganti celerrimum fidissimumque adpulsu erat. Atque, ubi primum ex alto visa classis, complentur non modo portus et proxima maris, sed moenia ac tecta, quaque longissime prospectari poterat, morentium turba et rogitan COMMENTARIUS. Ut quique. Sic cum J. Gronovio restitui, quod præter citatos ipsi libros habet etiam ed. Rhenani, Gryphii. Alii, J. F. Gron. Ryckius quisque. ERN. Fidissimumque. Sic præter libros J. Gronovio laudatos, Rhenanus. Male irrepserat fidelissimum, quod verbum illi etiam alibi a librariis et operis typographicis substitutum est. ERN. Ceterum apta vox. Virg. Æn. 2, 23., Statio malefida carinis. ib 400., litora cursu fida. Proxima maris. Legendum mari censent Muretus, Freinshemius " Ryckius. Sane proxima maris proprie sunt pars maris proxima, non loca mari vicina. ERN. Nil mutan→ dum, nam eo sensu adjectiva vici~ nitatem notantia etiam cum genitivo struuntur. Sic H. 5, 16., propiora fluminis, et 3, 42., per proxima litorum. Sallust. Jug. c. 48., Media planities deserta, præter fluminis propinqua loca. ubi plura. WOPK. U. 2 C. 19 tium inter se, << silentione, an voce aliqua egredientem exciperent? » neque satis constabat, quid pro tempore foret: cum classis paullatim successit, non alacri, ut adsolet, remigio, sed cunctis ad tristitiam compositis. Postquam duobus cum liberis, feralem urnam tenens, egressa navi, defixit oculos, idem omnium gemitus : neque discerneres, proximos, alienos, virorum feminarumve planctus: nisi quod comitatum Agrippinæ, longo mærore fessum, obvii et recentes in dolore anteibant. II. Miserat duas prætorias cohortes Cæsar, addito, « ut magistratus Calabria Apulique et Campani suprema erga memoriam filii sui munera fungerentur. » Igitur tribunorum, centurionumque humeris cineres portabantur: præcedebant incompta signa, versi fasces: at Successit etc. Portum ingressa est. Succedere tectis et similia frequenter apud Virgilium in primis, et alios. Sic etiam subire idem Virgilius Æ.. 5, 281. ubi Burmannus e Plinio Ep. 9, 26. laudat subire portum. Ceterum locus virgilianus maxime illustrat nostrum. Sergesti navis amiserat remorum unum ordinem. Hinc tarde movebatur. Sed ut, de more, alacriter portum ingrederetur, Vela facit tamen et plenis subit ostia velis: velificatione usus pro remigatione, Illustrant etiam, quæ viri docti de formula inhibere remis, quod faciunt ingressuri portum, dixere. Gronov. Obs. 4, 26. et alii ad Cic. Att. 13, 21. ERN. Duobus cum liberis. Julia, in Lesbo anno superiori nata. Vid. 2, 54., et filio nescio quo. ERN. Feralem urnam. Respice adnotata 75. ad 2, Defixit oculos. In terram de more tristium, e Virgil. Æn. 6, 469. ERN. A. C. 19. que, ubi colonias transgrederentur, atrata plebes, trabeati equites, pro opibus loci, vestem, odores, aliaque funerum solennia, cremabant. Etiam reges. Nec fasces solum suos lictores, sed milites invertebant etiam scuta et arma. Virg. Æn. 11, 93. et versis Arcades armis. manentque in militia nostra hodie vestigia ejus ritus. Adde, quod non indignum monitu, versionem hanc armorum, non luctus solum notam fuisse, sed etiam transfugii et defectionis. Ammianus 26, 9. Sed quare hic, aut unde fasces? neque enim populi romani magistratus adfuisse video. Respondeo, signa quidem prætorianorum fuisse at fasces ipsius Germanici defuncti, qui cineribus præferebantur, insignia nuper potestatis. Addo, quod designatores lictores suos habere soliti, qui funeris ordinem et solennia curabant. LIPS. : Trabeati equites. Trabea quid ad luctum ? nihil. Immo contra utebantur ea in diebus solennibus lætisque, ut in equitum transvectione: quod Dionysius notat Ant. 6, 13. Sed et Domitiano decretum per honorem, ut quotiens consulatum gereret, equites romani, quibus fors obtigisset, trabeati et cum hastis militaribus præcederent eum, inter lictores apparitoresque. Sic Suet. 14. Denique nusquam trabea in luctu? Equitesque Romæ toga pulla usi in funere, ut reliqui cives. Credo igitur, vestem hanc trabibus purpuræ intextis (id enim trabea) sumptam hic, non doloris indicium sed ordinis: ad discriminandum, inquam, in coloniis equitem a plebe, et splendorem funeri conciliandum. Trabeæ enim propriæ equitum: (nam grammaticorum inventa hic non moror, qui fa quorum diversa ducum, augu ciunt etiam regum, luxu Funerum solennia. Observa hunc ritum, quod alibi defunctis, et usto jam cadavere, nihilominus non aras tantum statuebant, sed struebant et accendebant rogos, quasi verum ibi funus et cadaver esset. Ostendit hie locus, et Senecæ ad Marciam c. 3., A. C. 20. oppida, tamen obvii, et victimas atque aras diis manibus statuentes, lacrimis et conclamationibus dolorem testabantur. Drusus Tarracinam progressus est cum Claudio fratre liberisque Germanici, qui in urbe fuerant. Consules, M. Valerius et C. Aurelius (jam enim magistratum occoeperant) et senatus ac magna pars populi viam complevere, disjecti, et, ut cuique libitum, flentes. Aberat quippe adulatio, gnaris omnibus lætam Tiberio Germanici mortem male dissimulari. III. Tiberius atque Augusta publico abstinuere, inferius majestate sua rati, si palam lamentarentur, an ne, omnium oculis vultum eorum scrutantibus, falsi intelligerentur. Matrem Antoniam non apud auctores re de Druso, hujus patre, qui in Germania obierat, et reliquiæ item relatæ : Mater longo itinere rcliquias Drusi sui prosecuta, tot per omnem Italiam ardentibus rogis, quasi toties illum amitteret. Ait, per omnem Italiam in coloniis nempe et municipiis, qua transibant: ut hic. LIPS. Diversa oppida. Vide dicta ad 2, 60. ERN. C. Aurelius. Sic cod. Flor. edd. Beroaldi, Alciati, Rhenani, Aldi, Gryphii. M. est ex emendatione, ducta e catalogo coss. in Dionis libris, et Cassiodoro, quorum, ut recte judicat Jac. Gron. non est ea auctoritas, ut propterea aliquid in Tacito contra cod. scriptum debeat mutari. ERN. De consulibus ipsis vid. notata Ryckii ad h. 1. Magistratum occœperant. Ergo Januario hæc mense gesta. LIPS. hic apparet aliter factum, sparsosque fuisse: an quia sponte venerant? an id quoque testando dolori? cui confusio videtur adhærere, nec decori cura. LIPS. Possis etiam ad solum populum referre. ERN. Aberat quippe adulatio. Reddit rationem, quare incompositi, sine arte, sine ambitione, atque ut natura dabat, doluerint: nempe quia et vere lugebant, sibi lugebant, non principi, suo dolori dabant, non alieno commodabant et venditabant lacrimas: dolendo non adulabantur Tiberium, quippe quem nemo ignorabat gaudere morte Germanici, utcumque tristitiam fingeret. GRON. Matrem Antoniam. Hæc illa est Antonia Drusi, quam Plinius 7, 18., ait, nunquam spuisse : illa, quam Valerius 4, 3, 3. mire laudat a continentia et amore in conjugem. LIPS. Apud auctores rerum. Sic hoc ipso libro c. 3o. C. Sallustius rerum romanarum florentissimus auctor. ERN. |