Pagina-afbeeldingen
PDF
ePub

A. C. 22.

fastigio, latro Tacfarinas pace et concessione agrorum redimeretur. >> Dat negotium Blæso, « ceteros quidem ad spem proliceret arma sine noxa ponendi; ipsius autem ducis quoquo modo potiretur. »

LXXIV. Et recepti ea venia plerique: mox adversum artes Tacfarinatis haud dissimili modo belligeratum. Nam quia ille, robore exercitus impar, furandi melior, plures per globos incursaret eluderetque, et insidias simul tentaret, tres incessus, totidem agmina parantur : ex quis Cornelius Scipio legatus præfuit, qua prædatio in Leptinos et suffugia Garamantum : alio latere, ne Cirtensium pagi impune traherentur, propriam manum Blæsus filius duxit: medio, cum delectis, castella et munitiones idoneis locis imponens, dux ipse arta et infensa hostibus cuncta fecerat; quia, quoquo inclinarent, pars aliqua militis romani in ore, in latere, et sæpe a tergo erat: multique eo modo cæsi, aut circumventi. Tunc tripartitum exercitum plures in manus dispergit, præponitque centuriones virtutis expertæ : nec, ut mos fuerat, acta æstate retrahit copias, aut in hibernaculis veteris provinciæ componit: sed ut in limine belli,

Mox.... belligeratum. Quanto brevius ille copiosus et verbosus, ut putatur ab imperitis, Livius dixisset idem, quod brevitatis laude florens ·Tacitus: Mox Tacfarinas suis artibus petitus, e l. 22, 16. qui videtur esse fundus sententiæ cornelianæ. ERN.

Eluderetque. I. e. impetu facto et assultu resiliret subito, nec copiam sui pugnæque faceret, 4, 25. infensus miles memoria laborum et adversum eludentes optatæ toties pugnæ. ERN. In Leptinos. Intelligi putant, qui Leptim Africæ urbem colunt : qui Leptitani vocantur, (v.H. 4,50.) nus

dis

[blocks in formation]
[ocr errors]

A. C. 22.

positis castellis, per expeditos et solitudinum gnaros, mutantem mapalia Tacfarinatem proturbat: donec, fratre ejus capto, regressus est, properantius tamen, quam ex utilitate sociorum; relictis, per quos resurgeret bellum. Sed Tiberius pro confecto interpretatus, id quoque Blæso tribuit, ut Imperator a legionibus salutaretur; prisco erga duces honore, qui bene gesta rep. gaudio et impetu victoris exercitus conclamabantur : erantque plures simul imperatores, nec super ceterorum æqualitatem. Concessit quibusdam et Augustus id vocabulum; ac tunc Tiberius Blæso postremum.

LXXV. Obiere eo anno viri illustres, Asinius Saloninus, M. Agrippa et Pollione Asinio avis, fratre

Mutantem Mapalia. I. e. castra, quæ mapalia pro tentoriis habebant. Add. 4, 25. positis mapalibus consedisse etc. Mapalia illa qualia fuerint, discas e Livio 30, 3. qui etiam c. 5 casas vocat. adde Cort. ad Sall. Jug. c. 18. ERN. Hodie beet el schar, domus pellium. Shaw travels in Barb. t. 1, P. 220. E.

Conclamabantur. Appellabantur; quo verbo Cicero de hac re utitur ad Div. 2, 10. sed clamore exercitus: unde conclamari noster dixit. Simile est illud Ciceronis Phil. 6, 1. cum vos universi.... a me conservatam esse rempublicam conclamastis. Poterat dicere me conservatorem reip. conclamastis. ERN.

Tiberius Blæso. Distinguo locum, Blæso postremum. Obiere eo anno, non leviad historiam momento. Olim et libera rep. multi impp. dicti, ut quisque rem suis auspiciis bene gessisset. Displicuit Augusto, et, ut reliquos honores in se, sic et hoc nomen traxit: quod communicatum

postea cum paucis, et fere non nisi ex gente Augusta. Tiberius tamen hic Blæsum imperatoris nomine insignit: eumque e privatis postremum; id est, ut post inde soli principes eo titulo sint usi, nemini ultra concesso subditorum. Velleius 2, 125. Junius Blæsus, proconsul in Africa, ornamenta triumphalia, cum appellatione imperatoria meruit. Neque etiam indignum nota, quod observamus in numis et inscriptionibus, imperatoris titulum cum principis est, præponi; cum victoris, subjungi hoc modo. Imp. Cæsar Augustus, etc. contra Junius Blæsus imp. M. Tallius Cicero imp. Quod etiam e Suetonii Julio 76. colligas, cujus id inventum. LIPS. Hæc distinctio est in MS. teste Pichena. Ceterum videtur aptius esse at tunc, quam ac tunc, quæ inter se confundi solere supra dictum. ERN. De Tib. Blæso v. Epp. Sperlingii et Cuperi ap. Polen. t. 4, p. 146 et 153.

Asinius Saloninus. Asinio Polliosi

[ocr errors][ocr errors]

A. C. 22.

Druso, insignis, Cæsarique progener destinatus. Et Capito Ateius, de quo memoravi, principem in civitate locum studiis civilibus adsecutus; sed avo centurione sullano, patre prætorio. Consulatum ei adceleraverat Augustus, ut Labeonem Antistium, iisdem artibus præcellentem, dignatione ejus magistratus anteiret. Namque illa ætas duo pacis decora simul tulit. Sed Labeo incorrupta libertate, et ob id fama, celebratior; Ca

oratori et historico filius natus Asinius Gallus, quem captis Salonis Delmatica urbe agnomento dixit Saloninum. Servius auctor in Virg: ecl. 4, 1. Etsi id cognomen Tacitus et Dio illi nusquam tribuunt, contenti dixisse Asinium Gallum. Is Saloninus duxit Vipsaniam, Agripppæ filiam; dimissam paullo ante a Tiberio, qui ex ea sustulerat Drusum. Hoc est quod Tacitus 1, 12. scripsit.: Nec Gallus ideo iram ejus lenivit, pridem invisus, tanquam ducta in matrimonium Vipsania, M. Agrippæ filia, quæ quondam Tiberii uxor fuerat, plusquam civilia agitaret. Habuit ex ea liberos complures; virilis sexus istos, C. Asinium Saloninum, de hic: Asinium Gallum, quo de quo Suetonius Claud. 13, et Dio 55, 5. Asinium Pollionem, qui consul a. U. 776. de quo Plinius 33, 8. Tacitus 1, 12. Dio in Syll. coss. et Fasti: Asinium Agrippam, de quo 4,34. Asinium Celerem, quem consularem Plinius nominat 9, 31, et ponit sub principe Caio. Nec vanum est, quod tribuo tam multos. Jubet hoc Tacitus 6, 23. ubi de morte Asinii Galli patris : Scilicet medio triennio defuerat tempus subeundi judicium consulari seni, tot consularium parenti. Cui loco abunde lucem fece

rint ista. Superest, ut virum doctum (Vertranium) eripiam e luto, qui hæret, quomodo hic Asinius Saloninus Drusi frater mortuus dicatur, quem Suetonius et Dio vivum ponunt Claudii ævo? Nam Suetonius ecce 1. c. Conspiraverant ad res novas Gallus Asinius et Statilius Corvinus Pollionis ac Messallæ oratorum nepotes. et Dio 60, 27. Asívios de Sù Tánλos, ó Toũ Apoúσou πpòs μnτpòs ἀδελφὸς, ἐπεβούλευσε μὲν τῷ ΚλαυSi, etc. Itaque quasi in pugna clara deus concludit: Quid verum sit, aliquis viderit. Immo ego homo. Frater enim hic Salonini, non ipse ne ultra turbes, et in simpulo, quod dicitur, excites fluctus. LIPS.

Cæsarique progener. Uti aliquam duceret e liberis Germanici. LIPS. De quo memor. Scil. 1, 76. 79. 3,74.

Consulatum. Quem cepit inter suffectos a. U. 759. Lapis priscus Romæ :

C. ATEIO. CAPITONE. C. VIBIO. POSTVмO. COS. LIPS.

Labeo incorrupta libertate. Patrem æmulatus, virum præclarum et prudentem, qui bello Philippensi pro libertate fortiter occubuit. Appianus 4, 135 Außeùv Si, ini σopia γνώριμος, ὁ πατὴρ Λαβεῶνος τοῦ κατ ̓ εμπειρίαν νόμων ἔτι νῦν περιωνύμου, ...

U. 75

G. 22

pitonis obsequium dominantibus magis probabatur. Illi, quod præturam intra stetit, commendatio ex injuria; huic, quod consulatum adeptus est, odium ex invidia oriebatur.

LXXVI. Et Junia sexagesimo quarto post Philippensem aciem anno, supremum diem explevit, Catone avunculo genita, C. Cassii uxor, M. Bruti soror. Testamentum ejus multo apud vulgum rumore fuit; quia, in magnis opibus, cum ferme cunctos proceres cum honore nominavisset, Cæsarem omisit. Quod civiliter acceptum neque prohibuit, quo minus laudatione : pro rostris ceterisque solennibus funus cohonestaretur. Viginti clarissimarum familiarum imagines antelatæ sunt, Manlii, Quinctii, aliaque ejusdem nobilitatis nomina: sed præfulgebant Cassius atque Brutus, eo ipso, quod effigies eorum non visebantur.

τοῦ πιστοτάτου τῶν οἰκετῶν τῆς δεξιᾶς λαβόμενος, καὶ περιστρέψας αὐτὸν, ὡς ἔθος ἐστὶ Ῥωμαίοις ἐλευθεροῦν, ἐπιστρεφομένῳ ξίφος ἔδωκε, καὶ τὴν σφαyν UTÉσXE. LIPS. Exemplum libertatis vide ap. Sueton. Aug. 54. ERN.

Junia Catone avunculo. D. Junius Silanus, qui, consul cum L. Licinio Murena, uxorem habuit Serviliam sororem M. Catonis. Ex iis nata hæc Junia, soror M. Bruti per matrem (nam Bruti pater fuit M. Junius Brutus) Tertia vel Tertulla cognomento: de qua notus Ciceronis jocus ap. Suet. Jal. 50. Tertia deducta est, Diversa

igitur ab hac Junia, de qua Velleius 2, 68. M. Lepidus juvenis, Lepidi ejus qui III VIR fuerat R. C. filius, Junia Bruti sorore natus. Nam hac uxor Lepidi fuit: nisi si ante Cassii, quod non opinor. Lips.

Manli, Quinctii. Quare Manlii? quia Junii Silani, innexi Manliæ genti. T. Manlius Torquatus filium in adoptionem dedit D. Silano, de quo Cic. 1, 7. de Fin. Valerius 5, 8, 3. De Quinctiis nihil dum reperi. LIPS.

Præfulgebant. Negatus enim honor gloriam intendit. 4, 26.

AB EXCESSU

DIVI AUGUSTI

ANNALIUM

LIBER QUARTUS.

BREVIARIUM LIBRI.

CAP. I. Tiberius sævit. Caussa penes El. Sejanum, cujus ingenium et mores. II. Is ad dominationem adspirat, quo ut perveniat, Romæ in castra prætoria militem conducit. — III. Druso, Tiberii filio, insidiatúr per uxorem ejus, stupro pollutam. IV. Drusus Germanici togam virilem sumit. Status publicus, numerus legionum,

- V. earum et cohorVI. Civilis administra

tium et classium loca exponuntur. tio qualis hactenus. VII. Sejanus potentiam auget, VIII. sublato per venenum Druso. Tiberius animum obfirmat, senatum erigit, eique filios Germanici duo commendat, ut imperii heredes. IX. Funus Druso illustre. X, XI. Falsa de Drusi ab incauto patre necati fama. XII. Populi favor filiis Germanici noxius. lis et Agrippinæ Sejanus insidias struit.

XIII. Tiberius legationes et accusationes civitatum et provinciarum audit. — XIV. De asylis actum; histriones Italia pulsi.-XV. Alter ex Drusi liberis obit. Item Lucilius Longus, principis amicus. Capito damnatus. - XVI. Lex lata de flamine Diali. Vestalibus habitus honos.

XVII. Solennia vota pro principe. His inserti Nero et Drusus hinc odium Tiberii, quem Sejanus stimulat. XVIII. Hic Germanici amicos adgreditur. — XIX. Silius

« VorigeDoorgaan »