Carminis II. Argumentum. Hic liber, ut conjicere licet, mediam circiter noctem incipit. Ossianus solus secum loquitur, dum sine consciis Oscarem mortuum filium luget; audito Cathmoris exercitûs appropinquantis sonitu, fratrem Folan quærit, qui ante Fingalis exercitum in Morâ monte excubias agebat. In fratrum colloquio, Conaris Trenmoris filii, qui primus fuit Hiberniæ rex, historia narratur, quæ bellorum inter Caelos et Firbolgos sive Belgas, gestorum originem aperit, quæ duæ gentes hac insulâ primæ sunt potitæ. In Morâ ignem accendit Ossianus, quo facto, initum Caledonios inopinatos opprimendi consilium Cathmor abjicit. Principum consilium convocat. Foldathum, quia nocturnæ oppugnationis fuerat auctor, reprehendit; propterea quod hostes multitudine Hiberni tantum superabant. Crotharis, e regis majoribus unius, historiam Fonar bardus inducit, quæ annales Hiberniæ antiquiores, et quo jure sibi hujus regni sceptrum Athæ genus vindicabat, melius explicat. Hiberniæ duces se somno dant; et Cathmor vigilias obeundas ipse suscipit. Huic castra obeunti, factus est obvius Ossianus. Heroum congressus describitur. Ab Ossiano, ut in Carbaris tumulo cantetur elegia, promissum Cathmor exigit; hâc enim ætate defunctorum animos priùs felicitate non posse frui quam illis elegos ritè vatem decantavisse. Primâ luce Cathmor et Ossianus ad suos mutuò discedunt; hic, obvium sibi casu factum Carulem vatem Kinfenæ filium, cum carmine funebri ad Carbaris tumulum mittit. TIGHMORA. DUAN II. v. 1-17. ATHAIR nan triath garbh, a Thréinmhoir, Cha lag a thuineas an ceò mall; Cha shealgair sruth gann an còmhnard, O leirg nan cath garbh 's nan còmhrag. TEMORA. CARMEN IL v. 1-17. PATER principum ingentium, o Trenmor, (Est) arduum domicilium tibi ipsi turbineus ventus Inter tonitrua atro-rufa cœlorum, Igne æris findente nubes. Aperi sedem fuscam procellarum, (Et) veniant bardi cum murmure carminum; Haud iners (est) qui habitat in vapore lento; A clivo conflictuum asperorum et certaminum. A tuâ specie super fusca Molenâ ; Est flamen te vertens sub ejus coercitione, An prospicis tu ad patrem, qui est languidus Ri taobh shruth gàirich na h-oidhche ? Chaill sibh gaisgeach treun an còmhrag, A thriatha Mhòrbheinn nam fuaim ard. Mar dhùbhra trom nan uisge do-aill? Bu chòir da bhi lasadh an cunnart, Righ Shelma 'na aonar le feart. 'Na aonar cha bhi m'athair treun, 'Nuair a dh'éireas sleagh fhada dhomh fhéin. Ghluais mi a'm' armaibh gu grad, Mo chluas ri guth lag na h-oidhche. C'uim thuiteadh treun nau ciabha donn? C'uim thigeadh naimhde nall ro' 'n oidhche? Fada thall bu bhalbh am fuaim, Mar onfhadh truagh o loch na Lèige, 'Nuair thraoghas uisg' o thaobh gu taobh, An là tha caoin is reotha mall, An eigh uile briseadh 's a' beucadh, Juxta latus torrentis fremebundi noctis? Sunt principes Morvenis in somno super planitie; Haud amiserunt illi filium à luce. Amisistis bellatorem strenuum in certamine, O principes Morvenis sonituum altorum. Ad latus asperi conflictûs prœliorum, Instar caliginis gravis aquarum vastarum? Quare est meus animus ipsius sub moerore? [culum, Esset justum mihi (debeo ego) flammescere ante periIerne ad meam manum cum viribus, Rege Selmæ solo cum copiis. In solitudine non erit meus pater strenuus, Mea aure ad vocem languidam noctis. Quare cadat strenuus-vir capillorum subfuscorum? Quare veniant hostes huc per noctem? Longè ex adverso erat surdus fremitus, Sicut plangor lugubris à lacu Lega, Quando subsidunt ejus aquæ à latere in latus, In die qui est blandus et (quo) gelu (est) lentum, Glacie totâ se-rumpente et gemente, (Et) prole Laræ intuente obliquè cœlos Et capiente sibi (expectante) procellam. Aspexi Folanem obscurum mutum, |