De bello aduerfus Valkenburgenfes. CAP. LVII. OANNES bellum fufcepit aduerfus Raynoutum ses ad Mosam: perductoq; in agrű Valkenburgensem exercitu, obsedit floretem ac bene munitam vrbem Sitterium. huc accolæ omnes pecuniam, aliaque bona fua, vt in locum tutissimum deportauerat. Et intus præfidium erat militare, Ducesq; non pœnitédi, quorum opera & virtute semel à iuuenibus repulfus hoftis in caftra redijt. Ad postremum tamen vrbs dedita eft, quam deditionem sequuti Harlenses vicini, venêre & ipfi in Ducis poteftatem. His peractis, copiæ in Brabantiam reductæ funt. Breui post inter Ioannem & Raynoutum pax composita non diu tenuit. Rurfus iniuria & damno affectis Traiectenfibus, inuenio poft longas controuerfias Raynoutum Louanij cuftoditum aliquandiu, fed libera custodia. Vixit hac tempeftate vir ingenio & arte medendi eminens Ioannes Mandenilius, patria Anglus, qui toto ferè terrarum orbe peragrato, tribus eam linguis peregrinationem confcripfit. De bello inter Flandria Comitem & Brabantia Ducem. EODINVS Antiftes quod iuris habere putabatur in Mechlinienfis oppidi Principatu, vendiderat Ludouico Flandrorum Comiti. Huic cùm parêre nollent ciues, & legatione misissent ad Brabantiæ Ducem vna ex parte Principem vrbis, Ludouicus occupatis omnibus bonis, quæ Mechlinienfium erant in Fládria, bellum Ioanni, qui armis defenfurus illos videbatur, indixit. Cum Flandro cõspirauerant quindecim alij Principes:qui diuerfis locis Brabantiam ingreffi, 1 : ingressi, latè omnia ferro & igni vastauerunt. Totos decem menses nihil eorum quæ ad corporis alimoniam pertinent, importari potuit: fic omnes clauferat aditus hoftis. Brabáti viciffim Flandricú agrum incursantes, vniuerfam terra, quę inter Alostum & Teneræmondam est, fœdè populati funt, abactis boum, equorumque armentis. Contigit poftea vt quingenti ex Flandria delecti equites, in Brabantiæ fines se receperint, Bruxellam, vt dicebantur, obsessuri: quo audito, viginti sex viri nobiles cum armatis ciuibus nocturno tempore egreffi confederunt, quà Flandris iter faciendum erat. Hic bene gerendæ rei occafionem adepti, inuadūt hoftium aciem. Fit inde atrox pugna, fed vicit Brabantus: capti centum & quinquaginta Fladri, Bruxella adducti funt ad Duce, quos ille partim Vuera, partim Louaniū custodiedos mifit. De incendio Mechlinie, & peftilentia diuerfis locis. CAP. LIX. 395 N hunc principatum incidit oppidi Mechlinienfis conflagratio miserabilis. Arferunt infulæ complures,& domusilluftrium, & quicquid visendum ac memorabile tum habebat hæc ciuitas. Est inde pluribus locis pestilentia laboratum, quâ multa hominum millia absumpta traduntur. De filijs Ioannis Ducis & filia, & morte Ducis. CAP. LX. OANNIS huius tres filij, Henricus, Godefridus, & Ioannes maximus na tu, omnes fine liberis extin&i funt. Filia eius Ioanna ceteris filiabus annofior, defuncto priore marito suo Guilielmo, Hannoniæ atque Hollandiæ Comite, nupfit Wenselao Ioannis Bohemiæ regis filio. Hoc ita curauerat pater, futurum sperans, vt amicitia magnorű Principum, quibus fanguine iunctus erat Wenfelaus, longam fuis relinqueret pacem: quod non ita euenit. Ioannes haud multo post ex humanis decessit, anno Principatus quadragefimo tertio, à Christi ortu obje Fura. M.CCC. LV.præcedaneis ferijs Diui Nicolai. Nobilitas mœrore affecta, corpus defuncti in Monasterio, quod nostra lingua Vileer, sepulcro multis cum lacrymis intulit. Amiserat enim principem modestum, iufti tenacem, & Reipublicæ gerendæ maximè idoneum. DE OST obitum foceri Wenselaus Principatum fufcepit, quo imperante Louanium bis in motu fuit. Primum, quia Præfectus vrbis quendam in vinculis detineret, quem Senatus insontem iudicauerat: piscatorio is officio quæstú faciebat. Qui quum die quodam piscium vim conucheret, haud longè à Louanio hærentem fortè in luto rhedam educere non potuit. Acceptum igitur ex circumiacétibus pascuis equum adiunxit, atque ita eduxit. Post equo dimiffo & in pascua reducto, ingressus Louanium, capitur à Præfecto, obiicitur ei quod equum illum furto abduxiffet, Multum hinc est ortum mali. Pars ciuium secuti Præfectű (erat illi nomé Petro Coterelio) in domum ciuicam irruentes, Patrum primores captos, in arce quæ loco vrbis editissimo visitur ad muros, perduxere. Hinc plebeis Magistratibus creatis, Petrus fecit pro sua lidibine omnia. Plus bienniű durauit hic tumultus,quum facta pace & ad regimen oppidi rurfus assumptis nobilibus, qui toto eo tempore in arce captiui manserat, Duci multa funt millia ex ærario adnumerata, qui & durante motu haud femel à Coterelio pecunia corruptus fuerat. Nõnulli tradūt huius parte pecuniæ ab eo extructa arcé Viluordiana, quæ nunc fitu & opere est munitissima. De altero motu ac difcordia eiufdé populi suo loco dicetur. De bello aduerfus Iuliacenfes,& captiuitate Wenfelai. CAP. LXII. DELLVM geffit postea cum Guilielmo Iuliacenfium Marchione, ob exutos pecunia negotiatores Brabantos, qui per terram Iuliacenfem iter fecerant. Congressæ igitur acies maximo ardore conflixerunt. Initio pugnæ confossus iaculo Gelriæ Princeps, ex acie deportatur mortuus. Brabanti victores hoste fugato, quum nihil metuerét amplius, cibo ac potu refectis corporibus, fomno opprimuntur, oppressos ac altű dormientes subitò adorti hostes interficiút. Dux ipfe cũ aliquadiu se strenuè defendisset, capitur cũ plerifque Proceribus. Nūciauit hoc fama vxori, quæ no dici potest quantű ex ea re dolore animo coceperit. Audiuit & Carolus Cæfar, huius nominis quartus, fratré suum captiuum esse. Quamobré conuocatis Imperij Principibus, agere cœpit de Guilielmo, qui captû tenebat Wenfelaum, per iuris fententia bonis priuando. Qua re territus luliacenfis, illú custodia dimifit, retentis adhuc Proceribus. Quos vt redimeret Princeps, ingentem exegit à suis pecuniam, qua impetrata & ceteris compofitis rebus, in aliquot deinde annos à bellis quieuit. : 1 De Caroli Bohemi Casaris aduentu in Brabantiam. NTEREA Carolum Bohemum Cæfarem, germanum fuum in Brabantiam venientem, multâ lætitiâ & gratulatione Wenselaus excepit, prandiis ac cœnis exhibitis fumptuofiffimis : interim nullo non ludorum genere in eius honorem edito. Difcedentem post aliquot dies in Galliam vsque deduxit, inter valedicendum profpera & fecunda omnia precatus, Bruxellam rediit. De alia difcordia cinium Louany. CAP. LXIIII. ECUNIA exactio, cuius mentionem feci, causa fuit motus noui apud Louanium, plebs confpirans aduersus Primores, omnem mutauit regiminis formam, ex fuo corpore creatis Magistratibus. In quo statu propè exacto triennio, Bruxellæ occiditur intestinæ huius discordiæ princeps, quum ad conuentum ab Duce indictum eo veniffet. Auctor cædis fuit Ioannes Caisterius vir nobilis, qui metu vulgi Louanio profugerat. His igitur accensa multitudo in Curiam venit, Primores numero sexdecim (vt quidam tradunt) feneftris eiectos alij foris manentes infeftis hastis excepêre, ceteri sine venia, sine mifericordiâ, fine respectu interfecti funt. Hanc sæuitiam pertæsus Wenselaus, copias Louanio admouit, vt vrbe capta ciuilis motus auctores supplicio afficeret. Post septem verò hebdomadas in vrbem quam expugnare non poterat, cum paucis admiffus, principes feditionis in exilium eiecit. Vnus clari nominis Ioannes Suarterius, qui & ipfe plebem concitauerat, gladio fubiectus eft. |