Pagina-afbeeldingen
PDF
ePub

Dan. Wilh. Triller exercitatio medico-philolog. de vespertina morborum curatione divino Christi miraculo peracta. Viteb. 1768. 4. Redit in Ejusd. opuscc. Vol. III. 1772. p. 232-280. (Accedit disquisitio de morbo Gumretha in talmudicis occurrente, qui cum Gemursa Plinii, XXVI. 1. comparatur; vide supra pag. 57.)

Jo. Andr. Dantz de curatione Christi sabbatica, vindicata ex legibus Judaicis contra calumnias Judaicas. Jen. 1699. 4. (Auctoris theologi.)

ß. Daemoniaci.

T. P. Recherches sur ce qu'il faut entendre par les démoniaques, dont il est parlé dans le nouveau testament. Arnheim 1753. Jo. Salom. Semler commentatio de daemoniacis quorum in N. T. fit mentio. Hal. 1760. 8. ib. 1769. Editio quarta multo jam auctior: Hal. 1779. 8. German. Umständliche Untersuchung der dämonischen Leute, Besessenen etc. nebst Beantwortung einiger Angriffe. Halle 1762. 8. (Theologi celebris opus; corporis esse morbum, quo affecti sunt daemoniaci.)

[ocr errors]

M. Merkel unpartheiische Untersuchung der dämonischen Leute des neuen Testaments. Leipzig 1768.

Chr. Godofr. Gruner commentatio de daemoniacis a Christo sospitatore percuratis. Accedit Dan. Guil. Triller exercitatio de mirando lateris cordisque Christi vulnere atque effuso inde largo sanguinis et aquae profluvio. Jenae 1775. 8. (Utraque scriptiuncula jam prius tanquam programma seorsim edita erat.)

H. A. Zeibich Beweiss, dass die Besessenen zur Zeit Christi und der Apostel nicht natürliche Kranke gewesen. Schleiz 1775. 8. (Contra Grunerum.)

Hugh Farmer essay on the demoniacs of the N. T. Lond. 1775. 8. German. vert. Jo. Pet. Bamberger: Ueber die dämonischen Leute oder Besessenen im neuen Testamente. Berlin (Halle) 1776. 8. Denuo L. F. A. v. Cöln, mit Vorrede u. Zus. von Jo. Sal. Semler. Halle 1783. 8.

Link über die Besessenen in der evangelischen Geschichte.

1778. (Vide supra pag. 99.)

Gotha

Chr. Ehrenfr. Eschenbach progr. de obsessis tempore Salvatoris obvenientibus. Rostoch. 1778. 4.

bibl. pag. 41.

[ocr errors]

Redit in Ejusd. Script. med.

Wolz diss. in daemoniacos evangelicae historiae. Fuld. 1779. Theod. Gerhard Timmermann diatribe antiquario - medica de daemoniacis Evangeliorum. Rinteln 1786. 4.

Carl Friedr. Nanz die Besessenen im neuen Testamente. Ein Exegetischer Versuch mit Rücksicht auf Dr. Strauss Leben Jesu. Reutlingen 1840. 8. (Disquisitio theologici auctoris; obsidentes daimonas esse animas hominum mortuorum; singulae obsessiones dijudicantur.) Jo. Chr. Petri progr. historia duorum Gadarenorum datuovitouέvwv. Erford. 1797. (Ad Matth. 8, v. 28; Marc, 5, v. 1; Luc. 8, v. 26.)

7. Paralytici.

Thom. Bartholin paralytica novi testamenti medico et philologico

commentario illustrata. Hafn. 1653. (1673) 4. Basil. 1662. 8. Lips.

1685.8.

Geo. Wolfg. Wedel de contractura daemoniaca. Jen. 1690. 4. Recus. in Wedel exerc. med. philol. Cent. I. dec. 6. n. 2.

de claudis novi testamenti. Jen. 1704. 4. Recus. in Wedel exerc. med. philol. Cent. II. dec. 1.

Geo. Glo. Richter progr. de paralysi, alio sensu priscis alio recentioribus sumta, ad paralyticos novi testamenti adplicata. Gotting. 1756. 4. (Viteb. 1759? 8.)

cc. Evangelia.

Geo. Wolfg. Wedel de lilio agri (Ad Matth. 6, v. 28.) Jen. 1700. 4. Recus. in Wedel exerc. med. philol. Cent. I. dec. 10. n. 7. (Esse Lilium Martagon.)

de paralysi torquente. Jen. 1690. 4. Recus. in Wedel exerc. med. philol. Cent. I. dec. 5. n. 2. (Ad Matth. 8, v. 6.)

de femina duodecim annorum profluvio sanguinis laborante.

Jen. 1719. 4. (Ad Matth. 9, v. 20.)

20.)

de sinapi scripturae. Jen. 1690. 4. Recus. in Wedel exerc. med. philol. Cent. I. dec. 5. n. 3. (Ad Matth. 13, v. 31, 32; 17, v. de decimatione olerum (ad Matth. 23, v. 23 et Luc. 11, v. 42). Jen. 1695. 4. Recus. in Wedel exerc. med. philol. Cent. I. dec. 8. n. 5.

[ocr errors]

de unguento nardino (ad Matth. 26, v. 6, 7; Marc. 14, v. 3. etc.). Jen. 1687. 4. Recus. in Wedel exerc. med. philol. Cent. I. dec. 4. n. 1.

de sale insulso (ad Marc. 9, v. 50). Jen. 1691. 4. - Recus. in Wedel exerc. med. philol. Cent. I. dec. 5. n. 4.

Jo. Frid. Depré diss. de balsamo Evangelico Samaritano. Erford. 1723. (1733.) 4. (Ad Luc. 10, v. 33, 34.)

[ocr errors]

Geo. Wolfg. Wedel de hydropico divinitus curato. Jen. 1718. 4. Recus. in Wedel exerc. med. philol. Cent. II. dec. 5. (Ad Luc. 14, v. 2 sq.) Dan. Lund (resp. Nic. Gezelius) de vocis neqativ significatu ad Luc. 15, v. 16. Aboae 1697. 8.

Geo. Wolfg. Wedel de Lazaro ante portam. Jen. 1705. 4. (Ad Luc. 16, v. 20.)

Frid. Hoffmann diss, de morbo Lazari. Hal. 1733. 4.

Glo. Andr. Mayer (resp. Gfr. Kresse) diss. de sycomoro, quem Zachaeus ascenderat (ad Luc. 19, v. 1-4.). Lips. 1694. 4.

Chr. Ehrenfr. Eschenbach progr. de piscina Bethesda. Rostoch. 1769. 4. Redit in Ejusd. Script. med. bibl. pag. 60 sq. (Ad Evang. Joann. 5, v. 2-4.)

dd. Acta Apostolorum.

Geo. Wolfg. Wedel de vini dulcis plenis. Jen. 1692. 4.

Recus. in Wedel exerc. med. philol. Cent. I. dec. 6. n. 8. (Ad Act. Apost. 2, v. 13.)

[ocr errors]

Re

Geo. Wolfg. Wedel de Paulo a vipera demorso. Jen. 1710, 4 cus. in Wedel exerc. med. philol. Cent. II. dec. 3. (Ad Act. Apost. 28, v. 3 sq.)

ee. Epistolae.

[ocr errors]

Re

Geo. Wolfg. Wedel de epispasmo Judaeorum. Jen. 1689. 4. cus. in Wedel exerc. med. philol. Cent. I. dec. 5. n. 1. (De cura restituendi praeputii apud circumcisos ad epist. Pauli I. ad Corinth. 7, v. 18.) Gabr. Groddek de Judaeis praeputium attrahentib. Jen. 1699. 4. Claud. Salmasius epistola ad Andr. Colvium super cap. XI. primae ad Corinth. epist. de caesarie virorum et mulierum coma. Lugd. Bat. (offic. Elzevir.) 1644. 8. (Fusum opus pagg. 748; epistola Ger. Jo. Vossii ad Salm. super eadem re incipit pag. 741.) Jo. Dieter. Winkler (resp. C. C. Woog) de Luca Evangelista medico. Lips. 1736. 4. (Ad Epist. Pauli ad Coloss. 4, v. Bened. Gottlob Clausewitz de Luca Evangelista medico, ad epist. ad Coloss. 4, v. 14. Hal. 1740. 4.

14.)

Geo. Wolfg. Wedel de vino modico. Jen. 1698. 4. Recus. in Wedel exerc. med. philol. Cent. I. dec. 9. n. 4. (Ad Epist. I. ad Timoth. 5, v. 23.) Dan. Wilh. Triller exercitatio de vino modico hypochondriacis salutari, ad sacrum locum I. Timoth. 5, v. 23 nonnihil illustrandum. Viteb. 1760. 4. Redit in Ejusd. Opuscc. Vol. I. 1766. p. 534-544. Chr. Ehrenfr. Eschenbach progr. de verbis Hebr. 13, v. 10 sq. medice consideratis. Rostoch. 1763. 4.

ff. Apocalypsis.

Geo. Wolfg. Wedel de lignis thyinis apocalypseos. Jen. 1707. 4. —
Recus. in Wedel exerc. med. philol. Cent. II.
Franc. Rueus de gemmis aliquot, iis praesertim, quarum Div. Jo-
annes Apost. in sua Apocalypsi meminit, de aliis quoque, quarum
usus hoc aevi apud omnes percrebuit, libri duo. Paris. 1547. 8.
Plenius: Tiguri 1565. 8. Francof. 1596. 12. 1626. 12. Etiam cum
Franc. Valles philosophia sacra. Lugd. 1622, 8. ib. 1652. 8.

C. Medicina in ecclesia
Christiana.

a. Generatim.

Geo. Henr. Goetz de theologis pseudomedicis, num theologo_artem medicam exercere liceat. Trajecti ad Rhen. 1663. 4. Lips. 1700. 4. Mich. Alberti specimen medicinae theologicae. Cum praefatione Langii. Hal. 1726. 8. (Opusculorum antea ab auctore editorum collectio.) Jo. Andr. Bosius de clinicis veteris ecclesiae. Jen. 1657. 4. (Clinici veteris ecclesiae dicebantur ii, qui in articulo mortis baptizabantur.) Geo. Henr. Martini de thuris in veterum Christianorum sacris usu. Lips. 1752. 4.

Medicina in ecclesia Christiana.

117 Jo. Geo. Geret naevi medicorum theologici ex historia litteraria adumbrati. Weissenburgi Noricor. 1728. 4. (In heterodoxiam religiosam medicos valde inclinare, XL eorum nominatim recensentur ab auctore, inter alios Th. Browne, Cäsalpinus, Cardanus, Dippelius, Rob. Fludd, Helmont, Paracelsus, Servetus, Seb. Wirdig etc.)

El. Frid. Heister apologia pro medicis, qua eorum depellitur cavillatio, qui medicinam in atheismum aliosque in theologia errores abducere perhibent, et qua simul praecipui medici et nominatim Hippocrates, Galenus, Cardanus, Taurellus, Vaninus et (Th.) Brownius, qui atheismi crimine commaculati sunt, defenduntur. Amstelod. 1736. 8. (Eruditum opus.)

Jo. Frid. Mayer utrum medicus Papista praestet Lutherano. Greifswald. 1706. 4. (Theologi Lutherani opus.)

Mart. Gotthelf Loescher de medicorum meritis in Augustanam confessionem. Viteberg. 1730. 4.

b. Sancti.

Jo. Molanus diarium medico-ecclesiasticum. Lovan. 1595. 4. (Auctoris theologi opus medicos pro Sanctis habitos enumerat.) Abrah. Bzovius (Bzowski) nomenclator Sanctorum professione medicorum, anniversariam quorum festivitatem universalis celebrat ecclesia; ad antiquitatis memoriam elaboratus. Rom. 1612. f., ib. 1621. 12., Colon. Agripp. 1623. 12. (Enumerantur 33 Sancti, inter eos quatuor mulieres; cfr. Barth. Moser quadriga medicinae triumphantis. Colon 1645. 12; v. pag. 10.)

Chr. Bened. Carpzov (resp. Jo. Chr. Moerlin) de medicis ab ecclesia pro Sanctis habitis. Lips. 1709. 4. (Eorum XXXII enumerantur, scil. Aemilianus, Alexander, Antiochus Sebastenus, Antiochus Mauritanus, Antonius Mediolanensis, Cyrus, Caesarius; Codratus Corynth., Cosmas et Damianus, Diomedes, Dionysius, Eusebius, Gennadius, Hildegardis, Joachimus Japonensis, Joann. Damasc., Juvenalis, Leontius et Carpophorus, Lucas Evangelista, Nicerata, Orestes, Pantaleon, Papilus, Philippus, Samson, Sanctus, Theodosia, Theodotus, Urticinus, Zenobius.) Franc. E. Brückmann epistolae de sanctis medicis. Wolfenbütt. 1730. 4. (De iis Sanctis, qui singulis morbis medendis in auxilium vocabantur, ut Apollonia, Agatha, Bartholomaeus, Vitus etc.

Frid. Börner de Cosma et Damiano, artis medicae diis olim et adhuc hodie hinc illinc tutelaribus. Cum tabb. Helmst. 1751. 4. Redit in Ejusd. Noctes Guelph. Rostoch. 1755. 8. p. 60. sq. (Cfr. Act. Sanctor. Bolland. Septemb. 27.)

Jo. Bauhin de plantis a divis sanctisve nomen habentibus, caput ex magno volumine de consensu et dissensu authorum circa stirpes desumptum. Additae sunt Conr. Gesneri epistolae hactenus non editae. Edidit Casp. Bauhin. Basil. 1591. 8. (Ad veteres plantarum denominationes.)

[blocks in formation]

Aug. Chph. Langbein specimen embryulciae antiquae ex Q. Septim. Flor. Tertulliani lib. de anima cap. 25. Hal. 1754. 4. (T. † 220.) Jodoc. Willich (Josse Wilcke) observationes in libellum Lactantii

Firmiani, qui De opificio Dei inscribitur. Accedit Hippocratis libellus de genitura. Argentor. (Francof. ad V.) 1542. 8. (L. † post ann. 325.) Nic. Aagaard (resp. Petr. Holm) diss. de usu syllogismi in theologia et de nido Phoenicis ex carmine Lactantii. Havn. 1647. 4. Geo. Casp. Kirchmajer (resp. Petr. Oheimb) disp. de Phoenice. Viteb. 1660. 4.

Casp. Chph. Dauderstad (resp. Chr. Haenel) disp. de Phoenice. Lips. 1665. 4.

Jo. Phil, Pfeiffer (resp. Chph. Gorlov) diss. de Phoenice ave. Regiom. 1673. 4.

Frid. Seuberlich (resp. Dan. Hintz) diss. I. de Phoenice ave fictitia. Regiom. 1696. 4.

Car. Frid. Menn ander (resp. Jac. Zideen) diss. de Phoenice ave. Aboae 1748. 4. (Cfr. Jo. Reinh. Forster zoologia Indica sel. Hal. 1781. f. p. 26 sq. Lond. 1790. 4. p. 13 sq.)

Gustav. Frid. Wiggers de Gregorio Magno eiusque placitis anthropologicis commentatio I. II. Rostoch. 1838. 1839. 1840. 4. (Theologi auctoris opus psychologico-theologicum; Gregor. M. Papa 590,604.) Jo. Gottfr. Geissler de Photii Patriarchae Constantinopolitani scientia medica. Lips. 1746. 4. (Ph. † circa 892.)

Jo. Tob. Koeler vollständige Nachricht von Pabst Johann XXI, welcher unter dem Namen Petrus Hispanus als ein Arzt u. Weltweiser berühmt ist. Gotting. 1760. 4. (Papa 1276, † 1277.) Geo. Detharding II. oratio saecularis de meritis Lutheri in artem medicam. Rostochii 1717. 4.

Mich. Alberti (resp. Eman. H. Garmann) diss. de sanitate, morbis et morte M. Lutheri. Hal. 1750. 4. (Nat. 1483, mort. 1546.) Gottl. Chr. F. Mohnike Dr. Martin Luther und Philipp Melanchthon über den Arzt und seine Kunst. Stralsund 1823. 8. (Utrinsque viri dicta et judicia de medicina; Melanchth. nat. 1497, mort. 1560.)

X. Medicina magica.

a.

Generatim.

Dieter. Tiedemann disp. de quaestione, quae fuerit artium magicarum origo, quomodo illae ab Asiae populis ad Graecos atque Romanos et ab his ad ceteras gentes sint propagatae, quibusque rationibus adducti fuerint ii qui ad nostra usque tempora easdem vel defenderent vel oppugnarent. Marburg. 1787. 4. (Disp. praemio ornata a societate scientiarum regia Gottingensi.) Geo. Conr. Horst Dämonomagie, oder Geschichte des Glaubens an Zauberei und dämonische Wunder, mit besonderer Berücksichtigung des Hexenprocesses in Deutschland seit den Zeiten Innocentius VIII. Nebst einer ausführlichen, nach Inquisitionsacten bearbeiteten Beschreibung des Hexenthurms zu Lindheim in der Wetterau. 2 Bde. m. 3 Kpf. Frankfurt a. M. 1818. 8. (Theologi opus nimis verbo

« VorigeDoorgaan »