Pagina-afbeeldingen
PDF
ePub

Chr. F. A. Reiss recherches historiques sur le forceps et considérations sur cet instrument. Strasbourg 1805. 4.

J. Rist essai historique et critique sur le forceps. Strasbourg 1818. 4. Guil. Frid. Baur historia forcipum obstetriciarum recentissima, comment, inaug. Marburg 1803. 8. Cum 2 tabb. aen. (Descriptio et icon forcipum quas commendarunt Osiander, Eckard, Stark, Busch, Brünninghausen, Ad. El. de Siebold, Thenance et Mursinna.)

Joach. Lunsingh Kymmel (praes. Petr. Hofstede de Groot) historia litteraria et critica forcipum obstetriciarum ab anno 1794 ad nostra usque tempora. Diss. inaug. Cum tabb. Groning. 1838. 8. Jo. Car. Gehler progr. de forcipis Johnsonianae prae Levretiana et Smelliana praestantia. Lips. 1790. 8.

Car. Wenzel comparatio inter forcipes Levretianam, Smellianam, Leackianam et Johnsonianam. Mogunt. 1791. 4. (Levretianam praefert.) Florent. Cornel. Kist historia critica pelvimensorum, Lugd. Bat. 1818. Geo. Henr. Langsdorf brevis historia phantasmatum, sive machinarum ad artis obstetriciae exercitia facientium. Diss. inaug. Gotting. 1797. 4.

g. Operationes obstetriciae.

1. Sectio caesarea,

Petr. Casp. Roemer diss. de causis, quare sectio caesarea recentiori tempore instituta fausto, quem olim habuit, eventu ut plurimum careat. Duisburg 1786. 4.

Jo. Frid. Nettmann specimen sistens sectionis caesareae historiam. Hal. 1805. 8. (Auct. Curt. Sprengel.) (David) Mansfeld über das Alter des Bauch- und Gebärmutterschnittes an Lebenden. Ein Beitrag zur Geschichte der Geburtshülfe. Braunschweig 1824. 8. Ed, aucta: ibid. 1825. 8. (Ex talmudicis praesertim ostenditur, hanc operationem antiquitus jam esse cognitam, certe vero tempore Rabbi Mosis Maimonidis saec. post Chr. XII.; cfr. quoque Fulda in Siebold Journal für Geburtshülfe 6. Bd. 1 Heft.) Isr. S. Davidsohn historia sectionis caesareae. Regiomont. Prussor. 1827. 8.

Jul. Rosenbaum (resp. Ludov. Krahmer) analecta quaedam ad sectionis caesareae antiquitates. Adjecta est tabula lap. inc. Hal. 1836. 8. (Sectionem caesaream ab Aegyptiis ad Judaeos pervenisse, Aegyptios vero eam didicisse in cadaverum conditura; tabula desumta est e Lucret. ed. Nardi tab. 5 fig. 2, habet binos juvenes cadaver in mensa positum cultris aperientes.) L. F. Reinhardt der Kaiserschnitt an Todten. Eine gekrönte PreisAbhandlung. Nebst einer Vorrede von Leop. Socrat. Riecke. Tübing. 1829. 8.

(Jo. Pet.) Heyman die Entbindung lebloser Schwangern mit Beziehung auf die Lex Regia. Mit 6 Tabb. in Fol. Coblenz 1832. 8. (Lex Regia: Mulier quae praegnans mortua ne humator antequam partus ei excidatur, quei secus faxit spei animantis cum gravida occisae reus estod.)

Operationes obstetriciae. Gynaecia.

2. Symphysiotomia.

195

Alphonse Louis Vincent Leroy recherches historiques sur la section de la symphyse du pubis. Paris 1778. 8.

3. Partus arte praecox.

Franz Reisinger die künstliche Frühgeburt, als ein wichtiges Mittel in der Entbindungskunst und vorzüglich als Beitrag zur Charakteristik der Englischen Geburtshülfe historisch und kritisch dargestellt. Augsburg u. Leipz. 1820. 8. (Medicum Anglum Macaulay jam anno 1756 hanc operationem exercuisse Londini; cfr. Allgem. medic. Annal. 1820. S. 922 sq.)

h. Gynaecia.

aa. Physiologico-diaetetica.

Jo. Jos. Abel historisches Gemälde der Lage u. des Zustandes des weiblichen Geschlechts unter allen Völkern der Erde von den älteIsten bis auf die neuesten Zeiten. Entworfen nach Meiners. Zwickau u. Leipzig 1802. (1803.) 8. (Non medici sed ICti opus.)

Ern. Fr. Henr. Car. Lambrecht de incrementis quae physiologia uteri hoc saeculo ceperit eorumque in artem obstetriciam vi. Comment. inaug. Hal. 1832. 8.

Jo. Jac. Wittig praegnans Hippocratica ex aphor. IV. 1. V. 29. Basil. 1661. 4. (De purgandis praegnantibus, cfr. pag. 46.) Benj. Louis Nic. Bablot diss. sur le pouvoir de l'imagination des femmes enceintes, dans laquelle on passe successivement en révue tous les grands hommes, qui depuis plus de 2000 ans ont admis l'influence de cette faculté sur le foetus et dans laquelle on répond aux objections de ceux qui combattent cette opinion. Chalons sur Marne et Paris 1788. 8.

[ocr errors]

Jo. G. Rud. Krauthausen fragmenta ad historiam rumpendarum in partu aquarum. Diss. inaug. Berol. 1835. 8. Geo. Lippert diss. inaug. obstetr. hist. de perinaei ruptura inter parturiendum praecavenda. Lips. 1826. 8. German. in Siebold Journal für die Geburtshülfe, 1828. Bd. 8. S. 746 sq.: : Historischkritische Darstellung der einzelnen zu verschiedenen Zeiten vorgeschlagenen u. in Anwendung gebrachten Methoden zur Unterstützung des Dammes während der Geburt.

bb.

Pathologico-therapeutica. Friedr. Jos. Beyerle über den Krebs der Gebärmutter, ein historisch-klinischer Versuch. Mannheim 1818. 8.

Wybrand Hendriksz descriptio historica atque critica variarum uteri prolapsum curandi methodorum. Adjectis 3 tabb. aen. Diss. inaug. Berol. 1838. 4.

Chr. Frid. Deutsch diss. inaug. de graviditate abdominali singu

lari observatione ad tabb. quatuor aeneas illustrata, cum quibusdam ad historiam literariam additamentis huc facientibus. Hal. (1792.) 1793. 4.

A. C. L. Villeneuve mémoire historique sur l'emploi du seigle ergoté pour accélérer ou déterminer l'accouchement ou la delivrance dans le cas d'inertie dans la matrice. Paris 1827. 8. Cum tab. aen. A. J. Sedillot recherches historiques sur la fièvre puerpérale. Diss. inaug. Paris 1817. 4.

[blocks in formation]

P. A. Delacoux biographie des sages femmes celèbres anciennes, modernes et contemporains. Avec 20 portraits. Avec 20 portraits. Paris 1833. 4. Jo. Geo. Simon (resp. Jo. H. Lots) de juribus obstetricum, wie viel ihren Zeugnissen in Ehe-, Schwängerungs- und Geburtsfällen Glauben beizumessen. Jen. 1671. (1678.) 4. Recus. ib.? 1740. 4. (ICti opusculum.) Geo. Alb. Fried (praes. Kugler) de jure obstetricum secundum statuta Argentoratensia. Pars I. II. Argent. 1758. 1760. 4. Burcard. Gtthelf Struve schediasma de partu supposito et custodia corporis foeminarum illustrium, variis argumentis atque exemplis illustratum. Jen. 1732. 4. (ICti opus de cautelis apud principes usitatis pro partuum legitimitate.)

Abr. Titsingh Diana ontdekkende het geheim der dwaazen, die sig vroedmeesters noennen. Amsterd. 1750. 4. (Multa continet historica de collegio chirurgico Amstelodamensi et de ejusdem lite cum medicis et pharmacopolis, de sectione caesarea, de vecte Roonhuysiano etc.; cfr. Haller bibl. chir. II. 143.) (David) Mansfeld Beurtheilung des ,,geistlichen Raths für Hebammen vom Archidiaconus Harms," nebst einer kurzen Geschichte der Störung der Arzneiwissenschaft durch geistlichen Mysticismus. Braunschweig 1825. 8. (Contra Claus Harms Archidiaconi Kilonensis inepta ad obstetrices et parturientes consilia; simul alia ejusdem farinae dijudicantur.)

XX. Historia pharma

a.

cologiae.

Generatim.

Jo. Fersius (Fersch) de viris in materiam medicam et rem herbariam bene meritis. Vratisl. 1594. (Etiam in Laur. Scholz catalog. arborum. Colon. 1594.)

Car. a Khittel doctrinae de viribus medicaminum fata. Hal. 1792. 8. Car. Aug. de Bergen (resp. Car. Steph. Lud. Wesenfeld) diss. medico-historica sistens chronologiam formularum medicarum et remediorum chirurgicorum. Francof. ad Viadr. 1754. 4. (Excerpt. in Weiz Auszüge aus Dissertatt. für Wundärzte. Bd. 12. S. 93.)

Rud. Augustin. Vogel historia materiae medicae ad novissima tempora producta. Lugd. B. 1758. 8.; Francof. et Lips. 1760. 8.; ib. 1774. 8.; ib. 1784. 8. (Non recte historia m. m. dicitur, cum potius compendium pharmacologiae sistat, antiqua et nova pertractans, ad historiam multa continens.)

Friedr. Gtthilf Voigtel vollständiges System der Arzneymittellehre. Herausgeg. v. Karl Glo. Kühn. 1. Bd. Leipz. 1816. 8. (Historiam et literaturam pharmacologiae copiosam habet in introductione totius libri; copiosam quoque historiam pharmacologiae sistit Chph. Henr. Ern. Bischoff, Prof. Bonnensis, in compendio suo pharmacologico: Die Lehre von den chemischen Heilmitteln etc. vol. I. pag. 34-150, et Supplementband pag. 7-39; Bonn 1825. 8.; ibid. 1834. 8.)

Jo. Traug. Noth optima medicamenta barbaris deberi gentibus. Viteb. 1787. 4. (Exempla sunt Aloe, Bals. Peruv., China, Columbo, Flores Eryngii plani, Guajak, Jalapa, Ipecacuanha, Lobelia, Oleander, Nicotiana, Pareira brava, Quassia, Rheum, Rhus coriaria, Sassafras, Sarsaparilla, Senega, Serpentaria, Simaruba, Spigelia anthelm.)

b. Libri pharmacologici.

Ern. Godofr. Baldinger catalogus dissertationum, quae medicamentorum historiam, fata et vires exponunt. Altenburgi 1768. 4. Editio altera multum aucta: Litteratura universa materiae medicae, alimentariae, toxicologiae, pharmaciae et therapiae generalis, medicae atque chirurgicae, potissimum academica. Marburgi 1793. 8. (Multa collegit auctor praesertim circa scripta minora, deest accuratio in titulis indicandis necessaria; ed. altera habet 20 et 360 pagg. et systematicum sequitur ordinem.)

c. Pharmacologia veterum.

Rud. Guil. Krause progr. de temerario quorundam simplicium a priscis commendatorum contemtu. Jen. 1700. 4.

Andr. El. Büchner (resp. Voigtel) diss. de obsoletis quibusdam remediis frequentiori usu restituendis. Hal. 1752. 4.

J. J. Loos systematische Beschreibung der ausser Gebrauch gekommenen Arzneimittel. Darmstadt 1808. 8. (Parum historice conscriptus liber Murrayum praecipue sequitur.)

Jo. Bouros (Burus) diss. inaug. de pharmacologia Graecorum veterum in genere. Hal. 1829. 8. (Auctor in Chio insula natus medicinae studuit Tergesti, Vindobonae et Halis.)

Jo. Franc. Rota de introducendis Graecorum medicaminibus liber. Commentarius sane in Galeni 1. I. de compositione medicamentorum per genera. Bonon. 1553. f.; ib. 1575. 4.; Antw. 1585. 4. (Simplicium catalogus cum locis veterum et notis auctoris.)

Just. Mollerus (Möller) fasciculus remediorum ex Dioscoride et Matthiolo. Basil. 1579. 8.

Fr. Lud. Aug. Herm. de Gohren medicorum priscorum de signatura inprimis plantarum doctrina. Commentationis de necessitudine quae inter morphologiam et pharmacologiam regni vegetabilis intercedit Pars I. Jenae 1840. 8.

Brigel de sale veterum Alosanthos s. natro Pannoniae. Vindob. 1777. (Flos salis, alòs avdos apud Dioscorid. mat. med. V. 128, e Nilo provenire dicitur, forsan natron carbonicum nativum; v. supra pag. 133.) Jac. Camperius (Symphoriani Champier fil.) de Graecorum atque Arabun scammoneo diss..... 1537. 8.

Geo. Wolfg. Wedel propempt. de bulbo veterum. Jen. 1701. 4. Recus. in Wedel Exerc. med. philol. Cent. I. dec. 10. n. 6. (Esse Arum maximum Aegyptiacum s. Colocasia.)

Recus. in

Th. Israel) disp. de helleborismis veRedit in Collectio dissertt. Hal. 1743. 4.

de calamo aromatico veterum. Jen. 1708. 4. Wedel exerc. med. philol. Cent. II. Jo. Henr. Schulze (resp. terum. Hal. 1717. 4. (Docta lucubratio.) Sam. Hahnemann (resp. Fred. Hahnemann fil.) diss. hist. med. de helleborismo veterum. Lips. 1812. 8. Redit in S. Hahnemann kleine medic. Schriften, herausgegeb. von E. Stapf. Dresd. u. Leipz. 1829. 8. (Helleborum veterum esse Veratrum album recentiorum.) Car. Aug. Sonntag diss. inaug. de helleboro veterum, cui epimetrum de veratro albo a recentioribus usitato accedit. Jenae 1822. 8. Dan. Encontre et Aug. Pyram. De-Candolle mémoire sur l'aconit des anciens. Montpellier 1813. 8.

Laurent. Eichstädt de camphora, an Hippocrati et aliis priscis nota fuerit et quid de eius ortu et natura recentiores medici prodiderint. Dantisci 1650. 4.

Nicol. Guibert assertio de murrhinis, ubi de myrrha, de myrrhato etc. Francof. 1597. 8. (Auctore medico.)

Jac. Gretser mantissa de vino myrrhato et vasis murrhinis. Ingolst, 1608. 4.

Giov. Pona del vero balsamo degli antichi, nel quale si prova che il solo balsamo arabico è il legitimo e s'esclude ogn' altro licore abbracciato sotto il nome di balsamo. Venez. 1623. 4.

Jo. Vesling opobalsami veteribus cogniti vindiciae. Patav. 1644. (1664.) 4.

d. Pharmacologia recentiorum.

Abrah. Vater de incrementis artis medicae ex remediis exoticis no

viter detectis expectandis. Viteb. 1718. 4. (Lapis petra quadrata; fructus Bua hatti kittgill; radix Kinkin, Salab, Matalistae, Sambrae; lignum Solanum Tali, vulnerar. Indicum, ferreum, Culiiamba; cortex Jubabae, Massai, aromaticus Indicus; semen Sabadillae, Cataputiae; placenta Guttagamba; gummi Galdae, Kikekamalo; balsamum Raccasar s. rubrum Americanum; lignum Calambouc, stercorarium; cortex Thymiamatis; gummi de Look; Camphora del Baros; semen Paragrai, Magaleppae; caryophylli Plinii, piper Aethiopicum, lapis filtrum, semen Acajou, herba Orseilles, oleum Canangae etc.)

Jo. Henr. Weidner diss. inaug. de augmentis, quae ab initio inde nostri saeculi ad finem usque anni nuper elapsi materiae medicae contigeruut. Vratislav. 1819. 4.

« VorigeDoorgaan »