Wonen als arbeider in een textielstad: arbeidershuisvesting in Tilburg, 1870-1938

Voorkant
Uitgeverij Verloren, 2015 - 342 pagina's
"In de negentiende eeuw groeide het besef dat arbeiders deugdelijk moesten worden gehuisvest, al was het maar ter verhoging van hun arbeidsprestaties, ter voorkoming van revoluties en ter bestrijding van epidemieën die ook gegoede burgers bedreigden. Met de Woningwet van 1901 aanvaardde de Nederlandse overheid een taak op dit terrein. In Tilburg, net als in veel andere gemeentes, had men er moeite mee. Woningcorporaties werden tegengewerkt en de kundige directeur Woningbouw moest door politieke intriges het veld ruimen. In het Interbellum werd zijn stadsplan uiteindelijk toch uitgevoerd en ging de gemeente zich actief bekommeren om huisvesting voor arbeiders en 'onmaatschappelijken'. Tilburg huisvestte haar groeiende bevolking vooral via stadsinbreiding. De katholieke kerk had daarbij grote invloed: nieuwe stadswijken vielen vrijwel naadloos samen met nieuwe parochies en kregen een rooms-getinte infrastructuur, zoals Jan Timermans in zijn boek laat zien aan de hand van de arbeiderswijk Groeseind"--
 

Geselecteerde pagina's

Inhoudsopgave

Een tentoonstelling uit 1913 als beginpunt van nieuw beleid
89
Tilburg groeit op eigen wijze
103
De zwanenzang van Rückert directeur van Publieke Werken
113
De eerste effecten van de Woningwet 1901 in Tilburg
133
Verheffing van het volk
159
Inkomen en huurpotentie
205
Problemen voor huurders en verhuurders tijdens de crisisjaren 1930
227
De wijk Groeseind
249
De parochie Groeseind
259
Katholiek onderwijs in Nederland Tilburg en Groeseind
285
Copyright

Veelvoorkomende woorden en zinsdelen

Bibliografische gegevens