Corporis ac mentis vires in foeda profusas Prodit in actu illud quod vocitatur amor, Volvit adusque actum periuria, crimina, caedes, Trux, ferus, immanis, saevus, egensque fide; Contemptum satias affert. Insanius idem Appetitur, donec copia facta rei, Insano tunc est odio, velut esca vorata Cum posita in furias illa vorantis erat. Nam furit in nactis, furit in venantibus ille, Olim, hodie, posthac, immoderatus amor; Cuilibet utenti felix, tristissimus uso, Pollicitus prae se gaudia, postque nihil. Scitque ea dum quivis, caelum vitare, venitur Per quod in hunc Erebum, scit bene nullus homo. prae nivibus CXXX Curaliis impar eius in ore rubor; prope dixi gilva, comaeque Si sunt fila, eius fert nigra fila caput; Est rosa diversis lita guttis, alba rubensque, Quae rosa non nota est eius in ore mihi; Est quibus unguentis fragrantius effluit aura Quam mihi dilectae virginis ulla venit; Eius amo voces audire, idemque sonare Dulcius agnosco fila canora lyrae; Divas, confiteor, spectavi nullus euntes, Cynthia enim plantis ambulat, itque solo; Atque Iovem testor, virgo non rarior ulla est Vatis imaginibus ludificata novis. Thou art as tyrannous, so as thou art, Thy facé hath not the power to make love groan: ? To say they err I dare not be so bold, Although I swear it to myself alone. In nothing art thou black save in thy deeds, CXXXII Thine eyes I love, and they, as pitying me, Knowing thy heart torments me with disdain, Have put on black and loving mourners be, Looking with pretty ruth upon my pain. And truly not the morning sun of heaven Better becomes the grey cheeks of the east, Nor that full star that ushers in the even Doth half that glory to the sober west, As those two mourning eyes become thy face: O, let it then as well beseem thy heart To mourn for me, since mourning doth thee grace, And suit thy pity like in every part. Then will I swear Beauty herself is black And all they foul that thy complexion lack. Talis es, atque in me pariter dominata puellis Quas facit immites omnis in ore venus; Nam fatuo huic cordi tamen es pulcherrima rerum, Vnaque per terram, scis bene, gemma mihi. Atque fide vera spectans non nemo negavit Esse tibi in voltu quo caperetur amor; Quos ego deceptos verear si dicere, semper Id mihi iuratum est interiore sinu. Sensaque firmantes animi, simul ora recordor Ista tua, en, gemitus intima cordis agunt, Post alios alii testantes candida cuncta Iudice me nigris esse secunda tuis. Praecipue vero factis es nigra, malusque De facie rumor nascitur inde, puto. CXXXII quam crucies illa dolere reor; Sunt ideo pullata, suum testantia luctum, Pulchroque intuitu commiserata meum. Eoi in glaucis tam speciosa genis; Enitet occidui gloria tanta poli, O animum pariter fac decus ornet idem. Ex animo miserere, rei si gratia tanta est, Omnibus ut pietas partibus una regat. Fuscam ego tum Venerem iurabo, interque venustas Non recipi, desit cui tuus iste color. Beshrew that heart that makes my heart to groan my heart in thy steel bosom's ward, And yet thou wilt; for I, being pent in thee, Perforce am thine, and all that is in me. CXXXIV Him have I lost; thou hast both him and me: He pays the whole, and yet am I not free. Vae tibi, vexanti per eandem, femina, plagam ! Mene habeas lacerare parum, meus unus amicus Eiusdem subeat servitiine iugum? Et geminum iam me vel mage saeva rapis; Tergeminum poenae suppliciique genus. Si meus accepto me vade liber eat; Sic minor in me sit carceris iste rigor. Cogimur imperiis ipse meusque tuis. CXXXIV Magna meam firmant pignora namque fidem; Me geminum, ac vitae spemque decusque meae. At renues, nec se vinclis ita liberat ille, Tu nimis es furax, ac nimis ille bonus; Continuo quae me firma catena tenet. O nimium sollers vertere quidque lucro. Hei mihi, sic eius turpiter usus ope. |