Carminis II. Argumentum.

Hic liber, ut conjicere licet, mediam circiter noctem incipit. Ossianus solus secum loquitur, dum sine consciis Oscarem mortuum filium luget; audito Cathmoris exercitûs appropinquantis sonitu, fratrem Folan quærit, qui ante Fingalis exercitum in Morâ monte excubias agebat. In fratrum colloquio, Conaris Trenmoris filii, qui primus fuit Hiberniæ rex, historia narratur, quæ bellorum inter Caelos et Firbolgos sive Belgas, gestorum originem aperit, quæ duæ gentes hac insulâ primæ sunt potitæ. In Morâ ignem accendit Ossianus, quo facto, initum Caledonios inopinatos opprimendi consilium Cathmor abjicit. Principum consilium convocat. Foldathum, quia nocturnæ oppugnationis fuerat auctor, reprehendit; propterea quod hostes multitudine Hiberni tantum superabant. Crotharis, e regis majoribus unius, historiam Fonar bardus inducit, quæ annales Hiberniæ antiquiores, et quo jure sibi hujus regni sceptrum Athæ genus vindicabat, melius explicat. Hiberniæ duces se somno dant; et Cathmor vigilias obeundas ipse suscipit. Huic castra obeunti, factus est obvius Ossianus. Heroum congressus describitur. Ab Ossiano, ut in Carbaris tumulo cantetur elegia, promissum Cathmor exigit; hâc enim ætate defunctorum animos priùs felicitate non posse frui quam illis elegos ritè vatem decantavisse. Primâ luce Cathmor et Ossianus ad suos mutuò discedunt; hic, obvium sibi casu factum Carulem vatem Kinfenæ filium, cum carmine funebri ad Carbaris tumulum mittit.

TIGHMORA.

DUAN II.

v. 1-17.

ATHAIR nan triath garbh, a Thréinmhoir,
Ard chòmhnuidh leat féin am fiar-ghaoth
Measg torrunn dubh-ruadh nan speura,
Tein-athair a beumadh nan nial.
Fosgail talla ciar nan stoirm,
Thigeadh barda le toirm nan dàn;
Thigeadh iad o'n àm a dh'aom,
Le clàrsaichibh faoin a nall.

Cha lag a thuineas an ceò mall;

Cha shealgair sruth gann an còmhnard,
'S e Oscar nan carbad a th' ann

O leirg nan cath garbh 's nan còmhrag.
Is grad do chaochla-sa, mo mhac,
O do dhreach air chiar Mhoiléna;
Tha 'n osag 'ga d' thilleadh fo smachd,
'Nuair is fuaimear a neart air speuraibh.
An seall thu mu 'n athair, tha faoin

TEMORA.

CARMEN IL

v. 1-17.

PATER principum ingentium, o Trenmor,

(Est) arduum domicilium tibi ipsi turbineus ventus Inter tonitrua atro-rufa cœlorum,

Igne æris findente nubes.

Aperi sedem fuscam procellarum,

(Et) veniant bardi cum murmure carminum;
Veniant illi à tempore quod se-deflexit,
Cum citharis inanibus huc.

Haud iners (est) qui habitat in vapore lento;
Haud venator (est) rivuli angusti in campo,
Est ille Oscar curruum qui adest

A clivo conflictuum asperorum et certaminum.
Est subita tua mutatio, mi fili,

A tuâ specie super fusca Molenâ ;

Est flamen te vertens sub ejus coercitione,
Cum est sonorum ejus robur in cœlis.

An prospicis tu ad patrem, qui est languidus

Ri taobh shruth gàirich na h-oidhche ?
Tha triatha Mhòrbheinn fo chadal air raon;
Cha do chaill iadsa mac o shoillse.

Chaill sibh gaisgeach treun an còmhrag,

A thriatha Mhòrbheinn nam fuaim ard.
Co'n gaisgeach bu choimeas do 'n òg threun,
Ri taobh garbh chomhstri nam blàr,

Mar dhùbhra trom nan uisge do-aill?
C'uim tha m'anam féin fo mhulad?

Bu chòir da bhi lasadh an cunnart,
Eirinn ri mo làimh le neart,

Righ Shelma 'na aonar le feart.

'Na aonar cha bhi m'athair treun,

'Nuair a dh'éireas sleagh fhada dhomh fhéin. Ghluais mi a'm' armaibh gu grad,

Mo chluas ri guth lag na h-oidhche.
Cha chualas sgiath Fhillein nam buadh;
Chrith m'anam mu luath mhac an righ.

C'uim thuiteadh treun nau ciabha donn?

C'uim thigeadh naimhde nall ro' 'n oidhche? Fada thall bu bhalbh am fuaim,

Mar onfhadh truagh o loch na Lèige,

'Nuair thraoghas uisg' o thaobh gu taobh,

An là tha caoin is reotha mall,

An eigh uile briseadh 's a' beucadh,
Stol Lara coimhead crom nan speura
A' gabhail dhoibh fhéin an stoirm.
Chunnas Fillean dorcha baibh,

Juxta latus torrentis fremebundi noctis?

Sunt principes Morvenis in somno super planitie;

Haud amiserunt illi filium à luce.

Amisistis bellatorem strenuum in certamine,

O principes Morvenis sonituum altorum.
Quis bellator erat par juveni strenuo,

Ad latus asperi conflictûs prœliorum,

Instar caliginis gravis aquarum vastarum?

Quare est meus animus ipsius sub moerore? [culum, Esset justum mihi (debeo ego) flammescere ante periIerne ad meam manum cum viribus,

Rege Selmæ solo cum copiis.

In solitudine non erit meus pater strenuus,
Quando erigitur hasta longa mihi ipsi.
Processi ego in meis armis statim,

Mea aure ad vocem languidam noctis.
Haud audiebatur clypeus Folanis victoriarum ;
Tremuit meus animus circa velocem filium regis.

Quare cadat strenuus-vir capillorum subfuscorum?

Quare veniant hostes huc per noctem?

Longè ex adverso erat surdus fremitus,

Sicut plangor lugubris à lacu Lega,

Quando subsidunt ejus aquæ à latere in latus,

In die qui est blandus et (quo) gelu (est) lentum, Glacie totâ se-rumpente et gemente,

(Et) prole Laræ intuente obliquè cœlos Et capiente sibi (expectante) procellam. Aspexi Folanem obscurum mutum,